Thomas Schmitz van German Sports Cars stond tijdens Porsche Fest op Rosmalen met zijn prachtige Porsches. Schmitz specialiseert zich al 14 jaar in Porsches met een beperkte oplage. Zoals de 964 RS, de 993 RS en de GT2, maar ook verkoopt hij graag een mooie 924 GTS met racehistorie, een 964 Turbo, een mooie 930 Turbo met vijfbak en een 3.8 RSR. Als Porsche-liefhebber waan je je al snel in een snoepwinkel, mede vanwege de vele zuurstokkleurige modellen die Porsche in de jaren ’80 en ‘90 produceerde.
Britse bonussen
Het is druk bij Thomas Schmitz. Met Porsches wel te verstaan. “Traditioneel gezien was november altijd onze drukste maand”, zegt de eigenaar van het bedrijf, dat is gevestigd in de Duitse plaats Telgte. “In die maand kregen de Britse bankiers altijd hun bonussen uitgekeerd. Vervolgens haastten ze zich hier naartoe om dat geld stuk te slaan. Er waren tijden dat 60-70 procent van mijn auto’s naar Engeland ging. Sinds 2008 is het om begrijpelijke redenen wat minder met de bankbonussen. En dus is november nu een maand geworden als alle andere.” Afgezien van de Britten, verkocht Schmitz ook altijd veel auto’s naar Zweden, Japan en Frankrijk. “Maar de wisselkoers van de yen en de Zweedse kroon was de laatste jaren slecht geweest ten opzichte van de euro. Dat is de laatste tijd weer wat verbeterd en dus beginnen de Zweden en de Japanners weer te kopen. Maar de Engelsen heb ik niet meer teruggezien. Hooguit vijf procent van mijn auto’s gaat nu nog naar Groot-Brittannië.”
993 RS
Thomas Schmitz (bouwjaar 1966) verkoopt desondanks nog altijd goed, want de liefhebbers van met name de 964 RS weten hem nog altijd te vinden. “We verkopen nu vooral auto’s in Centraal Europa. Duitsland, België, Nederland en Frankrijk zijn nu onze belangrijkste afzetmarkten. Ook zie ik de laatste tijd een andere kopersgroep. Waar we voorheen veel autosportliefhebbers over de vloer kregen – zoals mensen die er trackdays mee wilden rijden – zien we de laatste tijd veel verzamelaars en echte liefhebbers van de auto en de techniek. Voor hen is het veel belangrijker dat alles klopt. Originaliteit, papieren, matching numbers et cetera. Men wil zeker weten dat het geïnvesteerde geld er ook ooit weer uit te halen is. Dat laatste is nog belangrijker voor de verzamelaars. Zij zien een 964 RS of een 993 RS als een belegging, als rijdend aandeel, als een vluchthaven voor hun geld in onzekere tijden. Ik handel dan ook bijna uitsluitend in goede, schadevrije auto’s met weinig kilometers. Hier in Duitsland wil men ook graag auto’s hebben met weinig vorige eigenaren, maar dat vind ik een kul-argument. Je kunt beter een auto kopen die door vijf liefhebbers is bereden, dan door één eigenaar die er naar een paar jaar niet meer naar om heeft gekeken. Iedere nieuwe eigenaar heeft in de regel weer geïnvesteerd in onderhoud en verbeteringen.”
Telgte
’s Winters is het traditiegetrouw niet erg druk in Telgte. “Mensen hebben dan andere dingen aan hun hoofd dan het aanschaffen van een Porsche”, zegt Schmitz. Het voordeel voor ons is dat het nu vol staat met de mooiste Porsches uit een periode die het beste van twee werelden verenigt. De 964 RS is namelijk een auto die enerzijds nog overduidelijk de rijbeleving en emoties biedt van een auto uit de zeventiger jaren, maar niet wordt geplaagd door de typische problemen van auto’s uit die tijd, zoals roestvorming en verzwakkende magnesium onderdelen. “De RS is voorzien van perfecte remmen en daarmee prima geschikt voor dagelijks gebruik, zegt Schmitz. “Veel auto’s moet je regelmatig rijden om te voorkomen dat ze achteruit gaan, maar een 964 RS kun je gemakkelijk 10 jaar wegzetten zonder problemen. Natuurlijk is een 997 GT3 een nog veel betere auto, maar ten eerste schrijf je daar de komende jaren nog flink op af en ten tweede is de sociale aanvaardbaarheid van zo’n auto een stuk minder. ”
Eric Wolbert
De immer spraakzame en vriendelijke Thomas Schmitz kocht zijn eerste Porsche op 21-jarige leeftijd. “Een Hell Gelb 2.7 K-Jetronic”, zegt hij met een glimlach. “Voor die tijd was ik vooral Alfa Romeo-gek, maar op een bepaald moment moest ik een 911 hebben, weet ik nog. Het was één grote teleurstelling. Alles was anders aan die auto. Ik had een Alfa cabrio, dit was een coupé. Hij reed anders, voelde anders, ik kon er niet aan wennen. Binnen een jaar verkocht ik de auto weer. Daarna heb ik veel gekke auto’s gehad, variërend van een AC Cobra tot een TVR. Later kocht ik weer een Porsche, een 3.2 cabriolet. Die heb ik enige tijd zakelijk gereden, maar omdat ik de WTL cabriolet – oftewel de Turbo-look – mooier vond, zette ik de 3.2 te koop. Op een gegeven moment reageerden twee Nederlanders op de advertentie. Het waren studenten, zeiden ze en ze hadden heel lang gespaard om deze auto te kunnen kopen. Helaas hadden ze net te weinig geld en of ik de auto dan niet voor net iets minder aan hen kon verkopen. Die twee zogenaamde studenten waren Eric Wolbert – nu eigenaar van Wolbert Sportscars – en een vriend van hem. Ze kochten destijds auto’s op in Duitsland voor toenmalig Porsche-specialist Theo Jansen. Ik heb nog steeds zeer goed contact met Eric Wolbert overigens.”
Eerste 964 RS
In die tijd had Thomas Schmitz een agentuur in kleding en modeaccessoires. “Maar ik was ongelukkig in mijn werk. Na de dood van mijn vader besloot ik alleen nog dingen doen waar ik plezier in had. Ik was altijd al gek van motoren, auto’s en motorsport. En toen ik de mogelijkheid om een grote autofirma over te nemen in Münster, heb ik dat samen met drie partners gedaan. We verkochten merken als Porsche, Ferrari, Aston Martin, Lamborghini en veel auto’s met race-historie. Ook deden we het onderhoud van enkele auto’s uit de Ferrari-Porsche Challenge. In 1998 ben ik uit die zaak gestapt en ben ik met mijn zwager de firma H&S Automobile begonnen. Hij deed Mercedes-Benz, ik Porsche. Dat hebben we tien jaar lang zo gedaan en nu doe ik alleen nog in Porsches op een andere vestiging hier in Telgte. In mijn tijd bij die autofirma in Münster had ik een 930 Turbo, waarmee ik af en toe op het circuit reed. Later ging ik circuits afhuren en trackdays organiseren en zo kwam ik een beetje in de RS-scene terecht. De Turbo was een mooi oranje exemplaar, maar op het circuit niet echt snel met zijn vierbak, turbo en comfortabele onderstel. Een vriend van mij bezwoer me toen dat ik een 964 RS moest kopen. ‘Je kunt er alles mee, ook naar kantoor, het is dé auto’, zei hij. In 1997 kocht ik dus mijn eerste RS. Ik was de derde eigenaar, hij had 42.000 euro gelopen en ik betaalde 40.000 Mark.”
Renate Piëch
Aanvankelijk wilde Thomas aan dit specifieke exemplaar voorbijlopen. “Hij had namelijk twee verschillende stoelen. Een standaard race-kuip en een 959-stoel. De verkoper zei dat het zo hoorde, maar ik bleef het een raar verhaal vinden. Daarom belde ik met Porsche en toen vroeg een medewerker aan mij: ‘Wat leuk, welke heeft u? De rode of de blauwe?’ Het bleek dat een werknemer van de Porsche-fabrieken een bijrijdersstoel liet monteren die naar voren kon klappen, zodat er een kinderstoeltje achterin geplaatst kon worden. Dat zag de vrouw van Piëch en toen liet ze ook een exemplaar op die manier uitleveren. Op die manier kon Renate Piëch ook de kleinkinderen meenemen. Ik had veel lol met die auto. Op Zandvoort ben ik wel een keer de Tarzanbocht uitgevlogen toen ik een fotograaf had meegenomen in de auto. Dat was een nogal zware vent, waardoor ik mijn rempunt miste en vol de grindbak in schoot.”
Homologatiemodel
Voor Thomas is de 964 RS de favoriet, ook al is de 993 RS begeerlijker vanwege zijn geringere productie-aantal. “De 964 RS is een soort overdekte kart. Direct, snel, communicatief; perfect voor op een glad circuit. De auto ontstond doordat Porsche een aantal straatauto’s moest bouwen vanwege de homologatie van de N-GT Cup-auto. Aanvankelijk wilden ze er 500 van maken, maar die werden zo snel verkocht, dat er nog een serie van 500 achteraan kwam. Toen die waren verkocht probeerden ze het nog een keer, maar de laatste exemplaren bleken moeilijk aan de man te brengen. Bovendien werd de auto niet begrepen door de pers. In veel artikelen werd benadrukt dat je meer geld moest betalen voor een auto die minder bood. Geen stuurbekrachtiging, geen elektrische ramen, minder elektronica et cetera, maar hij was wel 50.000 euro duurder. Ook zouden je vullingen eruit trillen en meer van dat soort stemmingmakerij. Daardoor was de 964 RS halverwege de jaren negentig vrij betaalbaar.”
Nordschleife
Porsche vond zelf kennelijk ook dat ze waren doorgeschoten met de 964 RS, want de 993 die daarna kwam, was veel comfortabeler. Hij is volgens Thomas echter zwaarder, voelt daardoor minder snel aan en is opvallender. “Ik vind de 964 RS toch meer een auto die als understatement kan gelden. Hij heeft geen opvallende spoilers of bodywork en een meer aerodynamische body. De welvingen van de 993 maken ‘m bovendien minder snel en de Varioram en elektronica gaven in het begin wel problemen. De 993 RS heeft vaak net iets minder vermogen dan de opgegeven 300 pk. Bovendien is de 993 RS zo’n 100 tot 120 kilo zwaarder. Toch is de 993 RS voor de minder gladde circuits – zoals de Nordschleife van de Nürburgring – wel de snellere auto. Enerzijds door zijn betere bodywork en anderzijds door zijn betere onderstel en andere achteras. In de 964 RS stuiter je zo rechtdoor op een wegdek met oneffenheden. Wat opvalt is dat alle 964 RS-en meer vermogen hebben dan de 260 pk die werd opgegeven. We hebben ooit 292 pk gemeten in een auto waar nooit iets aan is veranderd.”
Internet
Dat de handel nu wat lijkt te vertragen, komt volgens Thomas Schmitz niet zozeer door de crisis. “Het is de schuld van internet. Mensen zien op internet een 964 RS – of een andere mooie Porsche – te koop voor 80.000 euro, concluderen vervolgens dat ze zelf een mooier exemplaar hebben en zetten ‘m te koop voor 95.000. De druk om ‘m snel te verkopen is er niet, want de advertenties op internet zijn bijna allemaal gratis. Daarna ziet iemand die auto van 95.000 euro staan en zet zijn eigen auto met minder kilometers voor 115.000 te koop. Door dit sneeuwbaleffect vertraagt de markt enorm. Kijk, goede auto’s kosten ook veel geld en dat mag, maar tegenwoordig zijn de prijzen van veel auto’s kunstmatig hoog.”
China
Volgens Schmitz zijn Porsches desondanks nog altijd een goede belegging. “Alle luchtgekoelde Porsches blijven interessant. Ik denk dat de komende jaren vooral auto’s in prijs gaan stijgen die aanvankelijk niet in de Verenigde Staten leverbaar waren. Het is daar natuurlijk heel stoer om een auto te hebben die niemand heeft. De 964 RS is er daar een van. Ook van China verwacht ik de komende jaren veel. Vooralsnog mogen geïmporteerde auto’s in dat land niet ouder zijn dan drie jaar, maar ik verwacht dat dit snel gaat veranderen. En niet alleen ik. Daarom leggen veel rijke Chinezen nu al voorraden met bijzondere en klassieke auto’s aan in Europa en Hong Kong. Wanneer daar de wegen worden opengesteld voor klassiekers, weet
je niet wat er gebeurt. De Chinezen bleken immers ook de redding voor het enorme overschot aan Franse wijnen, de exclusieve Europese sportwagenbouwers en nog veel meer producenten van luxe goederen. Het zal de toch al sterk gestegen prijzen van klassieke en bijzondere Porsches de komende jaren een enorme impuls geven.”
