Porsches rijden al sinds 1951 ieder jaar in Le Mans, maar het duurde tot 1970 voordat het merk dankzij Hans Herrmann en Richard Attwood met de 917 de eerste algehele overwinning in de Franse lange-afstandsklassieker behaalde. Met sindsdien in totaal 19 overwinningen is Porsche verreweg het succesvolste merk in de historie van Le Mans. Ter gelegenheid van het halve-eeuwfeest rijden de beide fabrieks-911 RSR’s in de GTE-Pro-klasse dit jaar met een kleurenschema dat verwijst naar de 917 uit 1970. Bovendien maakte Porsche van de gelegenheid gebruik om maar liefst zes Le Mans-winnende auto’s naar het circuit in West-Frankrijk te brengen.
De winnende auto van 1970, ingezet onder de vlag van Porsche Salzburg, is in privébezit van Carlos Monteverde, maar die heeft een uitstekende relatie met het museum en stelt zijn auto regelmatig ter beschikking voor allerlei activiteiten, zoals vorig jaar de grote jubileumexpositie in Stuttgart en nu dus ook de opnamen met de zes historische winnaars. De 917 Kurzheck 800 kg licht, voorzien van ee 1,2 mm dunne carrosserie van kunststof en aangedreven door een 4,5 liter twaalfcilindermotor, 580 pk sterk, is chassisnummer 023, die na 1970 onder de vlag van Martini Racing uitkwam, vervolgens in bezit was van het team van Vasek Polak in Amerika, jarenlang in de Japanse Matsuda-collectie stond en via de Amerikaanse verzamelaar Dr. Julio Palmaz uiteidelijk bij de huidige eigenaar terecht kwam.
De winnende auto uit 1971, chassisnummer 053, is vanuit Nederlands perspectief natuurlijk bijzonder interessant, want het is de auto waarmee Gijs van Lennep als eerste Nederlandse rijder de algehele overwinning in Le Mans behaalde. Van Lennep reed destijds samen met de Oostenrijker Helmut Marko, inderdaad dezelfde die als autosportadviseur van Red Bull zo’n belangrijke rol speelt in de carrière van Max Verstappen. Van Lennep en Marko vestigden met de 917 in Martini-design een afstandsrecord dat stand zou houden tot 2010. Deze 917 is de enige met een chassis van magnesium in plaats van aluminium – wat de rijders destijds niet wisten. De auto reed na de winst in Le Mans ook niet meer, want het risico is aanzienlijk: magnesium wordt broos en kan zonder enige aankondiging vooraf spontaan breken, wat natuurlijk niemand met een raceauto wil…
Een decennium later reed de 936/81 Spyder in de kleuren van eau-de-toilette-merk Jules en bestuur door Jacky Ickx en Derek Bell naar de overwinning. Ook het verhaal van deze auto is interessant: eigenlijk had Porsche in afwachting van het Groep C-reglement, dat in 1982 van kracht werd, voor 1981 geen geschikte auto voor de topklasse in Le Mans. Enkele maanden voor de race kreeg Norbert Singer, de geniale ingenieur bij de sportafdeling van Porsche, vanuit de directie de vraag of hij toch niet een idee had. En dat had hij natuurlijk: de 936, het open prototype dat al in 1976 (wederom met Gijs van Lennep, samen met Ickx) en in 1977 (met Ickx, Jürgen Barth en Hurley Haywood) had gewonnen, werd binnen de korte tijd die beschikbaar was op diverse punten verbeterd en bleek ook vijf jaar na zijn eerste optreden nog een winnaar.
De Groep C-tijd met eerst de 956 – waarmee Porsche bij het eerste optreden in Le Mans in 1982 gelijk de eerste drie plaatsen bezette, op volgorde van de startnummers! – en later de 962 is voor Porsche in de lange-afstandsracerij nog steeds verreweg de succesvolste periode. Als vertegenwoordiger van dit tijdperk nam Porsche uit de fabriekscollectie de 962 C uit 1987 mee, de winnende auto van Hans-Joachim Stuck, Derek Bell en Al Holbert met het startnummer 17, chassisnummer 006.
Met de 911 GT1 uit 1998 kwam er voor anderhalf decennium een einde aan de zegereeks van Porsche in Le Mans. De meest extreme 911 ooit gebouwd, de eerste Porsche met een monocoque van koolstofvezel, was een exponent van het toenmalige reglement in het FIA GT-kampioenschap (de opvolger van de BPR-serie), die zulke auto’s toeliet. Officieel was er zelfs sprake van een model met toelating voor het wegverkeer, maar dat was uiteraard puur cosmetisch. De overwinning van Porsche met Laurent Aiello, Stéphane Ortelli en Allan McNish tijdens de 24 Uur van Le Mans kwam voor het merk overigens als een geschenk uit de hemel, want de druk was groot in het jaar van het 50-jarig bestaan van het merk. De zege in Le Mans, onder het toeziend oog van bestuursvoorzitter Wiedeking op het hoogtepunt van zijn loopbaan, was ook het enige sportieve succes van dat jaar, want in het FIA GT-kampioenschap had Porsche niets te melden tegen het oppermachtige Mercedes…
De zesde en laatste Le Mans-winnaar die Porsche mee naar het circuit aan de Sarthe bracht, was de 919 Hybrid uit 2017, technisch de meest geavanceerde raceauto die Porsche ooit bouwde. De tweeliter V4-turbomotor was goed voor zo’n 500 pk op de achteras, terwijl een extra elektromotor een aantal malen voor 400 pk extra op de voorwielen zorgde, waarmee de 919 Hybrid een vierwielaangedreven auto werd. De aandrijving van de elektromotor verliep via een lithium-ion-accu, gevoed door de remenergie op de voorwielen en de energie uit uitlaatgassen.
Met Hans Herrmann, in 1970 winnaar, en Timo Bernhard, die samen met Earl Bamber en Brendon Hartley in 2017 het winnende team vormde, waren ook twee belangrijke coureurs uit de Porsche-sporthistorie bij het maken van de opnamen in Le Mans aanwezig. Mooi om te zien hoe Porsche zijn rijke Le Mans-historie levend houdt!
Foto’s: Porsche/Rémi Dargegen
