Wordt dit dan wel de Porsche die ik nooit weg had moeten doen? Vervolg!

Het is alweer bijna 2,5 jaar geleden dat ik mijn Porschehistorie met jou, beste lezer, deelde in het artikel Wordt dit dan wel de Porsche die ik nooit weg had moeten doen? Aan het feit dat er nu een vervolg is, zal je wel vermoeden dat er wederom beweging was op het gebied van mijn Porscheleven.

Op de headerfoto pronkt de zwarte 997 Turbo S met daaroverheen de woorden: “Wordt dit dan wel de Porsche die ik nooit weg had moeten doen? Vervolg!” Inderdaad: Zij is dus weg…

Dagelijkse auto

Door een, overigens welkome, verandering in mijn werkzame leven ging de auto van de zaak de deur uit en werd de Turbo S de dagelijkse auto. Natuurlijk is het rijden in een 911 een hele fijn bezigheid. Laat ik dat vooropstellen. Maar is de Turbo S cabriolet een auto voor dagelijks gebruik? Voor ons in ieder geval niet. Ik ga regelmatig met de auto naar ons optrekje. Vaak gaan echtgenote en hond mee. Als het nou om de hoek lag dan was het niet zo’n punt, maar via de kortste route bedraagt de afstand 1.180 kilometer. Enkele reis.

Zowel echtgenote als hond ontvingen mijn idee om deze sportwagen in te ruilen voor een ruimere auto, die ook iets minder kost per kilometer, met respectievelijk gejuich en gekwispel. En aldus geschiedde. Het werd een Esjoevie van het andere merk dat ik ook aanhang.

Porscheloos

We schrijven oktober 2020 als ik haar inlever en vanaf dat moment ben ik Porscheloos. Niet voor het eerst, maar dit keer kom ik er wel overheen. Ik ben inmiddels immers volwassener, grijzer en wijzer. Als de zomer is begonnen is het wel jammer dat ik geen cabriolet meer heb. Ik rijd graag en vaak open. Misschien moet ik eens op zoek bij dat merk van mijn Esjoevie, je weet wel, dat andere merk dat ik ook aanhang. Die hebben ook Cabrio’s en dan vier-zitters. Ook leuk voor echtgenote en hond. Juni 2021 ging ik kijken en proefrijden met een BMW cabriolet. Een 430i in de bijzondere kleur Tansanit blauw, een individual interieur in het wit en 21 inch lichtmetaal. Alleen door het zien van de auto was ik al verkocht, of eigenlijk, was de auto verkocht…aan mij. Het is weliswaar geen Porsche, maar ik wil haar toch even aan je laten zien.

Met een cabrio de zomer in

En zo kon ik ook de zomer van 2021 open rijden en genieten. Met als klap op de vuurpijl; de jaarlijkse cabriotoer. Al vele jaren een terugkerend feest in september. Een week met vijf vrienden, vijf cabrio’s, bergpassen en veel (rij)plezier. Comfortabeler dan ooit door stuurwielverwarming en warme lucht die in mijn nek werd geblazen. Toch…De bergpassen waren niet zo leuk als anders, de 430 is geen sportwagen, meer een toerwagen. Hing er vroeger in de 330 een 3.0 liter, 6 cilinder lijnmotor, de huidige 330 en 430 doen het met een 2.0 liter, 4 cilinder met turbo. Die gaat best vooruit hoor, maar het geluid en de beleving zijn minder. “Had je allemaal van tevoren kunnen weten meneertje”, hoor ik sommige lezers denken. Volkomen terecht. Was het “liefde maakt blind” of “tegen beter weten in” of een combinatie daarvan? Ik weet het niet precies. Het blijkt gewoon dat ik wel volwassener en grijzer ben geworden, maar dus niet wijzer.

Vijf maanden later

Op internet surfen en auto’s kijken vind ik sowieso een leuke bezigheid. In februari 2022 zag ik een Carrera S 997.2 Cabrio van 2009. Eerste eigenaar, geleverd en in onderhoud bij Porsche Centrum Eindhoven, die mij desgevraagd bevestigden dat zij de auto kenden en de lage kilometerstand van 46.600 onderschreven en ook dat al het onderhoud en reparatie (daar kom ik verderop op terug) bij PCE was uitgevoerd. De kleur mensen? Carrara wit! Om mijn enthousiasme hierover te begrijpen verwijs ik je naar mijn eerdergenoemde artikel. Uiteraard een afspraak gemaakt met het autobedrijf waar ze nu stond. Daar aangekomen stond er in de showroom gewoon een nieuwe auto.

Niet te geloven hoe deze mooie Carrera is onderhouden. Geen spatje, krasje. Interieur als nieuw. De proefrit maakte mij helemaal blij. Het vertrouwde geluid, de zitpositie, remmen…Ik was terug van weggeweest.

Bijkomend voordeel was dat dit bedrijf ook heel veel “in BMW’s” doet en ze mijn 430 graag wilden inruilen. Ik moet zeggen dat de afschrijving meeviel en deze transactie daardoor mogelijk was. Dus het duurde niet echt lang voordat er een bordje “deze auto is verkocht” op de voorruit werd gezet.

Inrijden

Tijdens het verkoopgesprek werd ik al in het begin geïnformeerd dat deze Carrera onlangs van een nieuw draaiend gedeelte was voorzien. (Deze informatie had ik eerder ook al van PCE gekregen.) Een fabrieksnieuw blok, reparatie uitgevoerd bij PCE. De factuur is aan mij overhandigd en daarop kon ik zien dat dit is uitgevoerd bij een kilometerstand van 46.210, welke onderdelen zijn gemonteerd en wat de kosten waren. Ik heb persoonlijk niets met “matching numbers”, dus ik werd hier alleen maar blijder van. Een nieuwe motor met ook nog eens twee jaar garantie. Bingo!

Alles rozengeur en maneschijn

Dat zou je wel denken hè? Twee dagen na aflevering raasde er echter een storm met orkaankracht over Nederland. Een dik glazen paneel van het afdak waaronder mijn nieuwe 911 stond te blinken, werd uit de voegen geblazen en met een harde knal raakte het de grond. Ik hoorde dat binnen en rende gelijk naar buiten. Het glaspaneel was net naast de auto gevallen, dus ik haalde al opgelucht adem. Mijn opluchting was al snel weg. De bbq die in de hoek stond was verpletterd en die had wel de auto geraakt. Geen grote schades, maar toch. Het was een schadevrije auto. Met nu dus de nadruk op “was”.

Volop zon

De dag daarna brak aan. Zaterdagochtend en volop zon. Kap naar beneden en rijden maar. Richting de Maasvlakte waar ik wat foto’s van mijn nieuwe trots wilde maken. Gelukkig was de schade niet zo groot zodat ik toch wat plaatjes heb kunnen schieten. De week daarop ging ze naar de schadeafdeling van Porsche Centrum Rotterdam. die de schade keurig heeft gerepareerd.

Het hebben van de zaak…

…blijkt niet het einde van het vermaak. Ik geniet met volle teugen van mijn Carrera S. De kilometerstand loopt dan ook aardig op en na een jaar staan er meer dan 15.000 kilometers bij. Allemaal “pretkilometers” waaronder een aantal toerritten en natuurlijk de jaarlijkse cabriotoer in september.

Was er dan helemaal niets te wensen?

Na de toerrit stond bovenaan mijn lijst een set nieuwe banden. De profieldiepte was nogal iets verminderd tijdens het bochtenwerk.

Maar er was nog wel een dingetje. Het geluid van een Porsche zes-cilinder boxer motor is duidelijk herkenbaar en ik vind het echt gaaf, maar met de standaarduitlaat is het wel erg braaf. Ik heb zo het idee dat de meeste kopers de sportuitlaat op de optielijst aanvinken. De eerste eigenaar van deze Carrera S had het in ieder geval niet gedaan. Jammer. Maar gelukkig zijn daar oplossingen voor. Samen met Lothar, eigenaar van Rennsport in Breda hebben we een mooie oplossing gevonden, in de vorm van een Cargraphic tussendemper. Het resultaat mag er zijn, niet al te luid, maar wel aanwezig zal ik maar zeggen.

Komt er een vervolg?

Dankjewel voor het lezen van mijn artikel. Ik hoop dat je er tijdens het lezen net zo van hebt genoten als ik tijdens het schrijven. Komt er weer een vervolg op dit artikel? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik ben heel erg blij met deze witte S. Los daarvan ben ik gek op de 997, en vind vandaag de dag maar eens een goede en betaalbare 997.2. “Never say never again” luidt echter de titel van een James Bond film. Laat ik daar maar mee afsluiten.

Tenzij…

Je wilt weten wat er is gebeurd met de 430i die ik heb ingeruild. Dit gaat niet over Porsche, maar ik vind het zo’n mooi verhaal, dat ik het met jullie wil delen. Ook met die 430i ben ik een keer naar mijn optrekje in Noord-Italië geweest. Een hele goede vriend van mij, Danilo, die ik al vele tientallen jaren ken (ik weet precies hoe veel jaar, maar van dat getal schrik ik me een ongeluk, zou oud voel ik me dan) was helemaal verrukt over die auto. De kleurcombinatie vond hij gewoon fantastisch. “Als je deze ooit wegdoet, koop ik hem van je”. Nou moet je weten dat Danilo niet zo van autorijden houdt. Hij woont op loopafstand van zijn Enoteca en snapt niet dat er mensen zijn die zomaar een stukje gaan rijden voor de lol. Hij houdt wel van auto’s en hij koestert een zilvergrijze Mercedes CLK van 23 jaar oud, die altijd binnen staat en er daardoor uitziet als nieuw, de 100.000 kilometer nog niet in zicht heeft en die hij nooit zal wegdoen. Dus hechtte ik weinig waarde aan die woorden.

Zo’n week of 6 later was ik er weer en uiteraard ga ik dan een wijntje drinken bij mijn goede vriend. “Hoe is het met mijn BMW, zorg je er goed voor?” was het eerste dat hij me vroeg na onze begroeting. Het klinkt te mooi om waar te zijn, maar ik verzin het niet. “Eh…Danilo, die heb ik ingeruild voor een Porsche”. “Ik heb toch gezegd dat ik haar zou kopen”! was zijn reactie. OK. Lang verhaal, korte versie: ik heb het autobedrijf gebeld met de vraag of de 430 er nog was en de situatie uitgelegd. Via mij is er een prijs afgesproken en zou de auto klaar worden gemaakt voor de export. “Als je nou met mij meerijdt naar Nederland Danilo, dan halen we je 430 op en heb je gelijk een mooie rit naar Italië.” Ik vond het wel een goed idee van me. “Jij denkt toch niet dat ik dat hele stuk ga rijden? Je weet dat ik niet van autorijden houd. Kan jij haar de volgende keer niet meenemen?”

Zo geschiedde

Een paar weken daarna reed ik dus in “mijn oude” BMW op exportplaten naar la bella Italia, haar nieuwe thuis”.

Inmiddels draagt ze een Italiaans kenteken. Dat is haar derde “vaderland”. Nieuw is ze in België geleverd.

Danilo heeft er een garage bij gehuurd. Hij krijgt het niet over z’n hart om de Mercedes weg te doen. Een staat er bij hem thuis in de garage, en de ander in de garage dichtbij zijn Enoteca. Hij rijdt nog steeds weinig maar zegt dat hij al van beide auto’s geniet als hij er naar staat te kijken. En daar gaat het toch om? Genieten!