Zoals de titel al zegt ‘ je gaat er niet even snel broodjes mee halen’. Maar geloof mij het kan wel, want deze 911 is echt snel… heel snel. Maar daarover zo meer…
Natuurlijk is de Porsche 911 Dakar al volop in de media geweest. En nu is het voor ons een mooi moment om tijdens de Dakar Rally deze laatste uitvoering van de Porsche Dakar 911 992 zelf te gaan rijden. Helaas niet in de Rothmans livery. Maar in de kleur Shadegroen valt de Dakar zeker niet minder op. Deze kleur in combinatie met de zwarte accenten van de wielkasten, grille, spoilers en het zwart in de velgen, geeft de Dakar niet alleen een stoer uiterlijk, maar ik durf zelfs te zeggen iets chiques. Ook de Carbon spiegels komen met het Shadegroen tot hun recht. De RVS metalen bodemplaten voor en achter passen ook weer mooi bij de metalen rand van de velgen. Al met al een zeer geslaagde combinatie van kleuraccenten en materialen. Zelfs de rode remklauwen matchen met de rode sleepogen voor en achter.
Eindelijk maandagochtend. Tijd om de 911 Dakar te gaan ophalen. Dus in mijn Porsche 996 Turbo gestapt en richting Pon Porsche. Maar net onderweg vielen de eerste sneeuwvlokken. Na de eerste blijdschap, want laten we eerlijk zijn wat is er mooier als je met een Dakar in de sneeuw kan en mag rijden, werd mijn enthousiasme al snel getemperd. Twee vlokjes sneeuw (vooruit, een paar meer) en iedereen rijdt (natuurlijk op de linker rijbaan) met snelheden die je ook bereikt als je geparkeerd staat.
Nadat ik ook enige “foutparkeerders” langs de snelweg had gepasseerd, verliep de rit voorspoedig. Onderweg werd mij duidelijk dat ik geen echt beeld voor ogen had. Wat kon ik verwachten van deze Dakar? Is het een opgeleukte 911/992 of een echt offroader met daadwerkelijk offroad eigenschappen die verder gaan dan een oprijlaan met grind of een onverharde parkeerplaats?
Maar waarom wilde ik perse zelf de Dakar voor 64 Porsche Portal rijden? Eerlijk? Wie wil dat nou niet? Hoe vaak krijg je de gelegenheid om met een limited Porsche, in dit geval de 992 Dakar, waarvan er maar 2500 stuks zijn gebouwd, te mogen rijden?
Als excuus noem ik maar dat ik aardig wat ervaring met offroad en terreintijden heb. Jarenlang bij Defensie met allerlei voertuigen gereden, zoals de VW 181 (wat zeker geen echt terreinvoertuig was) LARO of wel Landrovers in de diverse uitvoeringen, Mercedes G klasse (en in Bosnië de diverse burger terreinwagens) tot en met vrachtwagens en trekker-opleggercombinaties in terrein. Zelfs met nog wat rupsvoertuigen. En dat onder alle weersomstandigheden en jaargetijden. Tot in het extreme aan toe. In de winter boven de poolgrens in Noorwegen tot en met de zomer in de woestijn bij El Paso. Van vlakke weilanden tot in de bergen, van rotsachtige ondergrond tot kniehoogte in de modder, en van stoffig zand tot door een meter of meer water.
Bij het instappen in de Dakar is wel duidelijk dat dit geen gewone offroad terreinauto is, maar een echte Porsche. Het voelt ook meteen aan als een 911 van de laatste generaties. Het in en uitstappen in de kuipstoelen kan voor iemand die groter of langer is een dingetje zijn. Zeker als je geen kuipstoelen gewend bent. Maar zoals we van Porsche gewend zijn: als je eenmaal zit, zitten de kuipstoelen werkelijk als gegoten. En zeker ook tijdens het rijden door het terrein ben je verzekerd van een goede zitpositie en dat je niet zijwaarts kan schuiven. Waarbij het comfort van de stoelen ook nog eens echt goed is. Ook na een rit van meerdere uren. Klein minpuntje; wat niet echt handig is zijn de bevestiging/sluiting van de veiligheidsgordels. Deze zit binnen in de zijkant van de kuipstoel. Er is flink wat gerommel en gefriemel nodig op de gesp in de sluiting te krijgen.
Verder is de interieurafwerking bijna te chic en exclusief voor een offroad voertuig. Het Dakar-interieur heeft de standaard Racetex-uitrusting met Alcantara stuur en stoelen, en deurpanelen met decoratieve stiksels in de kleur Shadegroen. Met de carbon accenten is al met al een zeer geslaagde combinatie. Het inmiddels bekende dashboard en middenconsole geeft je een vertrouwd gevoel. Je vergeet bijna dat je in een Dakar uitvoering zit. Was het niet dat de zeer aanwezige rolbeugel je er aan herinnert. Achter de voorstoelen zijn achter zitplaatsen niet mogelijk en er is ook geen ruimte om iets neer te leggen of op te bergen. De rolbeugel laat daar geen plek voor. Maar eerlijk. Hoeveel mensen, en wat wil je meenemen in zo’n auto? En als je dan toch wat wilt meenemen kan dit in de volwaardige kofferbak.
Rijden
Waar we vroeger een sleutel in het contactslot staken, is daar nu, en nog steeds aan de linker zijde, een soort vaste sleutel in de vorm van een draai/start knop. Die het natuurlijk alleen doet als de contactsleutel in de auto aanwezig is. Na een draai naar rechts kwam de Dakar tot leven. En ze liet geen enkele twijfel bestaan. Het geluid van pure power en op de achtergrond 480 trappelende paardenkrachten verlieten de uitlaten. Deze geluiden beloofde nog wat. De 911 Dakar heeft de PDK met acht versnellingen, die je ook handmatig aan het stuur met flippers kan bedienen. Misschien vraag je je af, waarom geen handbak? Persoonlijk is het voor mij de juiste keuze geweest van Porsche. Je hoeft op geen enkel moment met een hand het stuur los te laten en je kan hier echt niet tegenop schakelen.
De eerste meters waren achteruit de garage uit. Op het grote display laat de achteruitrijcamera een duidelijk overzichtelijk beeld zien. Wat prettig is, want de voorheen genoemde rolbeugel ontneemt wel je zicht naar achter in de binnenspiegel, en vergeet de spoiler niet.
Het eerste wat mij persoonlijk opviel was dat in de rijstand ‘normaal’ de Dakar best gretig is. Voorbeeld; je rijdt 50 km/uur in zijn 5de versnelling en geeft iets gas. Meteen wordt er terug geschakeld naar de tweede versnelling. Natuurlijk gaat dat gepaard met de zeer sportief klinkende uitlaten. Er zijn dan maar weinig mensen die niet even kijken. Laat staan als je de kleppen van de uitlaten hebt openstaan. Hetzelfde doet de auto ook bij hogere snelheden. Misschien is dit in de normaal stand net even teveel. Maar ja, als je dan bedenkt dat het een verre van normale auto is … Ik moest daar echt even aan wennen. In de stand Sport is dit zelfs nog een standje, laten we zeggen sportiever. De kleppen staan dan open en de uitlaten brullen dan echt terwijl de Dakar vooruit sprint. Bij mij kwam een steeds groter wordende grijns op mijn gezicht naarmate de eerste kilometers vorderden. Bij Leusden de snelweg op richting Duitsland. Het doortrekken naar de honderd is echt in 3,4 seconden gedaan.
Waarna je in de normaal rijmodus in zijn 8ste versnelling ook wat minder hoog in de toeren kan rijden. Maar de Dakar blijft luid, en zeker in combinatie met de windgeluiden. Niet dat deze werkelijk storen, maar met een imperiaal, jerrycans, rijplaten en een schep op het dak is dat ook te verwachten. Waar het verbruik bij een iets sportiever rijstijl meteen zichtbaar wordt; 12, 13, 14 liter op honderd kilometer. De windvanger op het dak help ook niet echt. Maar het gewicht van de Dakar is in vergelijk met een Carrera 4 GTS met PDK maar 10 kilo zwaarder. Dat is bereikt door het weglaten van de achterzittingen, lichter glas en een lichtgewicht accu. Bij een wat rustigere rijstijl zakt het verbruik snel terug naar 11 liter op 100 kilometer. En later in de test zelf tot net iets boven de 10 liter op 100 kilometer. Niet dat ik daar echt op gelet heb of mijn rijstijl daar op aangepast heb. Ik kan mij ook niet voorstellen dat eigenaren van de 911 Dakar daarop gaan letten. Daarvoor is het rijden met deze auto veel te leuk. Zeg maar gerust extreem leuk.
Wat verder opvalt is dat je niet echt tijdens het rijden merkt dat deze 911 hoger op de benen staat. Bij de Dakar is de bodemvrijheid 50 millimeter groter dan bij een 911 Carrera met sportonderstel. Een liftsysteem kan de voor- en achterkant met nog eens 30 millimeter verhogen met een extra bodemvrijheid van 80 millimeter. Ook de hellingshoek die de Dakar kan maken is best goed te noemen voor dit soort auto. Wat misschien niet heel indrukwekkend lijkt in vergelijk met een echte terreinwagen maar de Dakar is dat ook niet. Het is veel meer een offroad rally voertuig. En terreinrijden doe je trouwens niet in een rechte lijn van punt A naar punt B. Je kijkt je zelf door het terrein en vermijdt juist de moeilijke stukken. Je zelf vastrijden is namelijk niet zo moeilijk. Wat ik/wij hebben vermeden. Na een rit met veel diverse duimpjes van mede weggebruikers was ik rond 14.00 uur in Schöppingen Duitsland, waar een bevriende Porsche liefhebster, Nicole Lazotta, mij wilde assisteren met opnames maken. Waarom Schöppingen? Schöppingen heeft een berg in een mooie omgeving en ligt zo’n 40 kilometer over de grens bij Enschede. En ik heb er gewoond en gewerkt (iets met ijzeren gordijn BRD Oost Duitsland). En stiekem had ik ook gehoopt op meer sneeuw in Duitsland. Nicole en ik hadden afgesproken bij het oude historische Rathaus.
Schöppingen berg
Meteen maar aan de slag en met twee Porsches de berg op. Nu klinkt dat heel spannend maar zo hoog is de berg eerlijk gezegd nu ook weer niet, maar toch hoger en steiler dan het gemiddelde weiland in Nederland. Op de top was het koud, met de wind erbij zeer koud. Mijn geheugen had deze herinnering waarschijnlijk ver weg gedrukt. Excuses aan en complimenten voor Nicole die weer en wind, sneeuw en kou dapper trotseerde. Hier wat opnames die wij gemaakt hebben op de berg.
Er lag nog wel wat sneeuw en ijs. Maar niet zoveel als we gehoopt hadden. Al begon het later tijdens de opnames toch nog wat te sneeuwen.
De offroad stand
Natuurlijk ben ik (of ik heb het tenminste geprobeerd) nog offroad geweest. Had van te voren wat huiswerk gedaan en wat locaties bekeken en uitgezocht. Een akker, een onverhard bospad en zelfs een stukje militair oefenterrein. Daar zette het weer een streep door de rekening. Want deze opties waren of ondergelopen of keihard bevroren. Zo hard bevroren dat elfsteden liefhebbers spontaan blij zouden worden. Een vergelijk met een verharde weg zou scheef gaan. Kluiten aarde zo hard als brokken steen, en dat doet de auto zeker geen goed. Dus de optie in de sneeuw die we voor ogen hadden is niet helemaal gelukt. We hebben toch nog wel iets kunnen doen en daar hebben we wat opnames van.
Er was (zie foto’s) een karrenspoor van een lokale Bauer. En ik was er niet echt zeker van of de Dakar dat wel zou trekken. Misschien niet helemaal duidelijk op de foto’s zichtbaar, maar het pad is best stijl met hard bevroren sneeuw en ijs. Maar de Dakar had hier echt geen enkele moeite mee. Door de maximale bodemvrijheid bleef de Dakar vrij van het middenspoor. Ook de hellingshoek voor en achter waren geen probleem voor deze Dakar. De speciaal ontwikkelde Pirelli Scorpion All Terrain Plus-banden 245/45 ZR 19 vóór en 295/40 ZR 20 achter hebben op de verharde weg wat minder grip vanwege het hoge en bredere profiel van deze terreinbanden. Je merkt dat de Pirelli Scorpion All Terrain Plus-banden net iets minder hechten aan de weg. Zeker op nat asfalt en in scherpe bochten kan dat wat overstuur geven. Toch stuurt de Dakar als een 911. Over sturen gesproken… bij deze temperaturen was de stuurverwarming heel erg prettig.
Is de Dakar nu een serieuze offroad geschikte 911? Ik zeg van wel. Ondanks dat ik niet alles heb kunnen testen wat ik eigenlijk voor had. De extra uitrusting is als je echt een keer offroad durft te gaan met deze auto echt wel nuttig. De extra led balken die zijn ingebouwd in de dak drager geven een zee van licht.
Ook aan kracht zal het niet liggen. De 3,0-liter bi turbo zescilinder boxermotor levert 480 pk (353 kW) met een maximumkoppel van 570 Newtonmeter. Vanwege de All Terrain-banden is de topsnelheid begrensd op 240 km/u. En zoals Porsche beschrijft ” ‘high level’ beschikbaar tot een snelheid van 170 km/u. Bij overschrijding van deze snelheid zakt de auto automatisch terug naar het normale niveau.” En inderdaad bij overschrijding zakt de auto vanzelf. Echt veel harder heb ik de Dakar niet gereden vanwege de weersomstandigheden. Maar ook bij deze snelheden is de Dakar erg stabiel en stuurt ze bijna als een “normale” 911. Natuurlijk worden de windgeluiden wat erger, maar niet echt storend.
Na koude wind, vriestemperaturen en sneeuwbuien was het tijd voor wat warms. Dus bij vrienden op de koffie. Hij is een groot autoliefhebber en dus heb ik eerst de auto laten zien en een blokje gereden. Ook hij grijnsde van oor tot oor en was onder de indruk van de Dakar. Van Dirk komt dan ook de titel. ‘Es ist kein Auto, um schnell brötchen zu holen, oder die Bäckerei muss irgendwo mitten im Nirgendwo liegen’. Of wel: ‘het is geen auto om even snel broodjes mee te gaan halen, of de bakkerij moet ergens ‘In the Middle of Nowhere’ staan’. Onderweg naar huis was het tijd voor de eerste tankvulling en daar kwam het volgende leuke kleine detail naar voren. De metaal kleurig tankdop. Zo’n klein detail waar ik dan weer blij van kan worden.
René de Boer “gedwongen” in de Dakar
De volgende dag een kort belletje van mij naar René ‘heb je tijd? Ja! Dan kom ik er nu aan met de 911 Dakar’. En laten we eerlijk zijn, wie heeft er dan geen tijd…
René: “Dat de Porsche 911 Dakar niet iets is voor introverte types, wist ik natuurlijk al. Maar toch kon ik mijn lach niet inhouden toen collega Alain de auto voor ons huis parkeerde en ik de jerrycans en wegrijhulpen op het dak zag. We wonen immers in een keurig geasfalteerde straat en we hebben in ons dorp een stuk of vier tankstations binnen een straal van drie kilometer. Zo snel strand je hier dus niet.
Maar goed, dat is ook niet het idee achter de auto. Het is net als bij een 911 GT2 RS: je hóeft er geen 300 mee te rijden, maar het kán, als je het zou willen. En reken maar dat je met zo’n 911 Dakar ook in het terrein een heel eind komt, als je je buiten de gebaande paden begeeft. Dat is Porsche aan zijn stand verplicht: het merk bouwt geen auto’s die niet waarmaken wat ze beloven. En dat onderscheidt de 911 Dakar dan ook meteen van allerlei weliswaar misschien stoer uitziende SUV’s, die echter de strijd al moeten staken als de omstandigheden iets lastiger worden dan op de gemiddelde rit naar kantoor, winkel, school of sportveld.
De instap vergt enige lenigheid, zeker voor iemand van bijna twee meter, maar eenmaal gezeten in de nauw sluitende kuipstoel voelt alles aan als in iedere 911, weldadig en prettig, als een lekker warme winterjas. Ook het starten en wegrijden verloopt zonder spektakel. Die indruk zet zich voort tijdens de rit, waarbij we de nodige bochtige binnenwegen opzoeken. Accelereren gaat moeiteloos, alleen lijken de banden bij het snel optrekken vanuit bochten soms wat te zoeken naar grip. De forse rolbeugel achterin is even wennen: de constructie beperkt het ruimtegevoel enigszins, maar niet hinderlijk. Het stuur, bekleed met heerlijk aanvoelend Alcantara, ligt prettig in de hand, schakelen via de paddles achter het stuur verloopt vlot en probleemloos en ook de verschillende rijstanden hebben we natuurlijk even uitgeprobeerd.
Naarmate de tijd voortschrijdt, vallen er meer en meer leuke details op, die zo’n speciale serie extra bijzonder maken. Wie een gewone 911 te standaard vindt, of er al één heeft en daarnaast iets bijzonders wil, doet met de 911 Dakar zeker een goede aankoop, en gezien het gelimiteerde aantal heeft de auto zeker het potentieel om een collectors’ item te worden!“
De conclusie
Ik wist niet goed wat ik van de Dakar moest denken. Het is zeker geen praktische auto, maar wel een geweldig gave 911. Ik hoop dat ik er nog eens een stukje echt offroad mee mag rijden als niet alles hard bevroren is. Verder is het een echte aandachtstrekker. Niet een auto voor bescheiden types. De auto brult echt om aandacht, die ze dan ook volop krijgt. Ik heb niet een negatieve reactie gehad. Zelfs niet van fietsers en wandelaars die al snel bij een wat luidere uitlaat hun ongenoegen laten blijken. De Dakar is naar mijn mening toch een van de leukste, gaafste en extreemste 911 die ik ooit heb gereden. Ik was over de Dakar toch iets van hm, weer het zoveelste special limited sondermodel en best wat sceptisch. Maar dat ging al snel over naar enthousiasme. De Dakar is puur plezier in hoofdletters! Dit is een auto waarin je “zogenaamd” broodjes gaat halen, dan 5 x omrijdt, en zonder broodjes thuis komt, om vervolgens….
Foto’s en video’s : Nicolle Lazotta, René de Boer, Alain Feld
Hier nog wat indrukken
