In deze serie spreken we met een Porsche eigenaar en proberen we erachter te komen waarom dit merk zo veel losmaakt bij hen. Wat is het dat mensen drijft om voor het merk Porsche te kiezen en waarom rijdt men een bepaald model?

Dit keer reizen we naar Venray waar we een afspraak hebben met Jos van Nies, de trotse eigenaar van een origineel Nederlandse Porsche 356 coupé. Als we de straat inrijden straalt de zilveren 356 ons al vanaf de oprit toe. Jos en zijn vrouw Kitty heten fotograaf Jos en mij hartelijk welkom en volgens de Limburgse gastvrijheid krijgen we uiteraard een heerlijk stuk vlaai bij de koffie.

Oorspronkelijk was de afspraak in december. De weersverwachtingen waren echter niet zo goed, dus hebben we een nieuwe afspraak gemaakt. Tja…je ziet de foto’s, er was zelfs wat natte sneeuw.

Mappen

We zitten aan de eettafel waarop ook een aantal mappen liggen. Dat blijken fotoalbums te zijn waarin het hele restauratietraject van deze 356 is vastgelegd. We zijn namelijk niet bij zomaar een liefhebber beland, maar bij een met een zilveren 356 en twee gouden handen…

Even terug

Maar, meestal beginnen we bij het begin en dat is natuurlijk; hoe is jouw liefde voor Porsche ontstaan? “Mijn vader had een garage en werkte daarvoor bij een VW dealer. Het zaadje voor de liefde voor VW en Porsche is toen geplant. Via het bedrijf waar mijn vader werkte kreeg ik een folder van een Porsche 356. Wat een mooi model. De 356 is altijd blijven trekken. De betreffende folder heb ik van kind af aan gekoesterd. Ik heb er gisteren een uur naar gezocht, maar kan hem helaas niet meer vinden.”

*Niet de betreffende folder. Gelukkig heeft Jos er meer.*

Uitgebrand wrak

Hans Dielen, voormalig Porschedealer in Eindhoven had de zaak verkocht. In een loods in Venlo had hij zo’n 30 Porsches staan. Jos zocht een te restaureren 356 en wilde dat grotendeels zelf doen. In deze loods vond hij zijn project. Een uitgebrande Porsche 356 coupé. Origineel in Nederland geleverd door Wittenburg op 1 augustus 1960. Het was echt een wrak. Het interieur was niets meer, de achteras met versnellingsbak lagen er los bij, het dak was onherstelbaar vervormd. Jos prikte daar doorheen. Het was in zijn ogen een goede basis voor zijn restauratieproject waarbij kwaliteit belangrijk was, en tijd niet. Dus hakte hij in 1993, inmiddels meer dan dertig jaar geleden, de knoop door en kocht hij de zwaar beschadigde 356. Nou, hij kon aan de bak, getuige de foto’s.

Eén minpuntje

Het was wel jammer dat het originele kentekenbewijs niet bij de 356 zat. Hans Dielen had de auto als wrak gekocht en kreeg om een of andere reden het kentekenbewijs er niet bij. Jos heeft de auto toch gekocht in de hoop dat dit wel goed zou komen. Na ongeveer een jaar heeft Jos contact met de vorige eigenaar gezocht. Die wilde het kentekenbewijs in principe niet afstaan omdat hij bang was dat er misbruik van gemaakt zou worden. Jos legde uit dat hij de auto volledig ging restaureren en dat zij als nieuw weer op de weg komt. En dat er niets mooiers is als dat met het originele kenteken zou zijn. Nadat hij de meneer had overtuigd dat hij de nieuwe eigenaar was, en dat de auto in goede handen terecht was gekomen, kon hij na veel vijven en zessen het kentekenbewijs voor 250 gulden kopen. Daar heeft hij geen seconde over getwijfeld!

Niet zijn eerste restauratieproject

Het was zijn droom om ooit een 356 te bezitten die hij zoveel mogelijk zelf zou restaureren. Nou werkte Jos weliswaar in de automobielbranche en had hij HTS-Autotechniek gedaan, maar “hij werkte met zijn koppie en niet met zijn handen” zoals hij zelf zegt. Om dan nu voor zijn eerste project gelijk een Porsche te kiezen, leek hem niet verstandig.
Dus kocht hij een te restaureren VW Karmann Ghia waarmee hij ervaring kon opdoen alvorens aan zijn droomauto, de Porsche 356 te beginnen. Hieraan heeft Jos met plezier gewerkt, en hij heeft er veel van opgestoken en na 10 jaar een Karmann Ghia te bezitten was het zover. Ze werd verkocht, waarvan Jos volgens zeggen een nacht wakker heeft gelegen, wat ik me goed kan voorstellen als je haar volledig hebt opgebouwd. Maar nu was er plaats voor zijn droomproject.

Het dak ging eraf

Letterlijk en figuurlijk. Niet om er een 356 Cabrio van te maken, maar omdat het praktisch niet te repareren was. Zagen, afsteken met een beiteltje, schoonmaken en lassen maar. Een “nieuw” dak erop. Ook is er een nieuw dashboard gemonteerd, het originele was een beetje krom.

Stoelen zaten er ook niet bij. Dus zijn er originele 356 stoelen en een bank aangeschaft, die door Jos zijn schoonmoeder voorzien zijn van nieuwe bekleding, waarbij zij het originele dessin heeft aangehouden. Het resultaat is fantastisch, maar ja, zij is jarenlang coupeuse geweest en had heel veel plezier in het werken met stoffen. Zijn schoonvader heeft de versnellingsbak onder handen genomen. Reinigen en nieuwe olie.

Veiligheidsgordels

Door zijn werk heeft Jos gezien wat het niet dragen van veiligheidsgordels voor ellende kan aanrichten. Maar ja, een auto van 1960 heeft ze niet en is daar ook niet op voorbereid. Op de rommelmarkt kocht Jos een setje veiligheidsgordels en hij heeft zelf de gordelbevestigingspunten in de carrosserie gemaakt. Setje sisalmatten erin en het interieur klopte gewoon.

Motor

De motor heeft Jos eigenhandig gereviseerd met onder andere nieuwe cilinders en zuigers.

Elektriciteit

Het elektriciteitscircuit van een 356 is best wel eenvoudig. Het spannendste onderdeel van de 6 Volt-installatie is volgens Jos zo’n beetje de spanningsregelaar. De 145 meter kabel die door de auto loopt stelt niets voor bij de kilometers die in latere auto’s zitten. Jos heeft alle kabels vernieuwd en opnieuw getrokken in de correcte kleuren.

Planning

Zoals al eerder genoemd; de kwaliteit is belangrijker dan de tijdsduur. Met dat in het achterhoofd schatte Jos een jaar of 4 à 5 met de restauratie bezig te zijn. Gekocht in 1993, eerste rit in 2001… Maar het resultaat spreekt voor zich. Uit de vele jaren werk is een schitterende 356 voortgekomen. De term “zo goed als nieuw” kan in dit geval worden vervangen in “beter dan nieuw”. Wij van 64 maken een diepe buiging voor deze restaurateur.

Rijden maar

In de beginjaren werd dat zeker gedaan. Tochten door het Sauerland, de Eiffel, de Ardennen bijvoorbeeld. En ieder jaar een rit vanuit Valkenburg. Tegenwoordig is Jos met pensioen en heeft hij geen tijd meer. Je leest het goed. De 356 legt ongeveer 200 km per jaar af, een jaarlijks ritje rondom Venray en soms optreden als trouwauto, dat is het zo ongeveer. Maar zegt Jos: “Het er aan werken en het bezit ervan is al mooi. Deze auto laat mij niet meer los, en dat geldt ook andersom. Ze staat aan huis in een verbreedde garage en zolang het kan blijft zij in mijn bezit”.

Jos kan uren over zijn project praten en ik kan er uren naar luisteren, maar het wordt tijd de gezellige kamer te verlaten zodat we de hoofdrolspeler kunnen fotograferen voordat het donker is.