Verrassend lekkere Porsche 996 Carrera (en hij is te koop…) [rijtest]

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de Porsche 996 Carrera in de hierna volgende lofzang is alles behalve maagdelijk. Er staat iets meer dan 258.000 km op de klok. Dat is veel, zeker als je bedenkt waar de gemiddelde Porsche voor wordt gebruikt. Niet voor flaneren over de boulevard, zoveel is duidelijk. Maar ik heb nog maar weinig auto’s met zoveel km op de klok meegemaakt die zo lekker rijden.

Dan nog iets: ja, de eigenaar heeft me van tevoren gewezen op het feit dat de auto te koop is. Als mijn lofzang bijdraagt aan het verkopen van de auto is hij dolgelukkig, wat mij weer deugd zou doen. Maar dit is alles behalve een verkoopartikel. De Porsche 996 Carrera is dankzij deze auto met stip naar de eerste plek op mijn lijst van haalbare Porsches gestegen. Pure kunst, ik kan niet anders zeggen. Onderstaande is dan ook absoluut geen uitputtende beschrijving van de auto, diens staat of zelfs de historie. Mijn verhaal is hooguit representatief voor het plezier dat je te wachten staat.

Kokhalzen

Als ik bovenstaande teruglees sta ik zelf ook nog een beetje te kijken. Ik ben nooit fan geweest van de 996. Integendeel. Mijn eerste werkgever kocht een 996 en hoewel ik mijn baan graag wilde houden kon ik het amper opbrengen om enthousiast over de auto te zijn. Hij meende me een plezier te doen door me op de hoogte te houden over de aankoop, terwijl ik mijn neiging tot kokhalzen moest bedwingen. De Porsche 996 en ik zijn nooit een goed koppel geweest. Ik knapte al af op de Porsche-onwaardige spiegelei-lampen en de vreemde deurgrepen. De auto brak teveel met de lijn die Porsche in de 30 jaar ervoor had gevolgd. Net als de Boxster, for that matter. Als je mij ooit gevraagd zou hebben wat Harm Lagaaij bezielde toen hij deze auto ontwierp zou ik in alle toonaarden hebben ontkend dat ik de man kende.

Verrassend goed

Nu, jaren later, realiseer ik me dat ik te vroeg heb geoordeeld. De Porsche 996 is een briljante auto, zelfs in zijn meest kale vorm. Hoewel, kaal is de 996 Carrera die ik een weekendje te leen heb geenszins. De Boxster red leren bekleding drukt een behoorlijke stempel op het interieur. Je moet ervan houden, maar in combinatie met de metallic zwarte lak doet het de auto erg goed. Als je bedenkt dat veel auto’s van deze generatie met creme-kleurige bekleding werd afgeleverd is dit haast een verademing. Of je de 258.000 km terugziet in het interieur? Volmondig nee. De onhandig in de instapdrempel weggewerkte bediening van motor- en kofferklep vertoont de nodige slijtage, maar anders dan dat is het leren interieur bijzonder netjes. Geen zichtbare krassen op het kunststof, geen scheuren in het leer. Gewoon gezonde gebruikssporen.

Motorisch heeft de auto mij bijzonder verrast. Of het ligt aan de bouwkwaliteit of het betreffende exemplaar laat ik in het midden. Maar deze 996 Carrera reageert op het gaspedaal alsof de auto net is ingelopen. De auto is constant gretig, hangt bijna constant aan het gas en in combinatie met de handbak (halleluja) maakt dat het rijden tot een waar genieten. Het doet mij vermoeden dat de huidige eigenaar de auto technisch goed heeft laten onderhouden. Dat verdient de auto ook, oprecht. Het zou ook altijd zo moeten zijn. Porsche bouwt motoren die het oneindig lang uit zouden moeten kunnen houden, mits met liefde behandeld. Deze 996 past absoluut in die categorie.

Maar waarom nou die lofzang? In het korte bestaan van Vierenzestig.nl heb ik verschillende indrukwekkende auto’s mogen besturen. Auto’s die allemaal sneller, meer hardcore en beter waren dan deze 996 Carrera. Grotendeels luchtgekoeld, want dat is natuurlijk ‘de bom’. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik me in geen van de auto’s heb durven laten gaan. Bang dat ik iets zou slopen, bang dat de auto met mij aan de haal zou gaan of gewoonweg respect voor het kostbare materiaal dat iemand anders toebehoort. Als ik ooit in de buurt ben geweest van “me laten gaan” (Marc, als je dit leest, sorry man ;-)) is het in deze 996 Carrera geweest. De auto paste me als een handschoen. Des te meer kilometers ik maakte, des te minder druk ik me maakte om die spiegeleieren. Of de deurgrepen. Wat een heerlijke auto. Een verrassend nette auto voor een naar Porsche-maatstaven belachelijk lage prijs. De ambitie om een 993, 964 of zelfs ouder te bezitten is volledig weggeëbd. Ik weet na het weekend met deze auto heel zeker dat ik met een 996 Carrera erg gelukkig ga worden.

Het leven begint bij 4.000 toeren

Een lofzang is geen lofzang zonder het onderwerp te bezingen. Dat heb ik volgens mij wel voldoende gedaan. Maar een rijtest is geen rijtest zonder iets te laten blijken van hoe de auto zich gedraagt tijdens het rijden. Er is maar één manier waarop ik jullie dat uit kan leggen.

Zaterdagmiddag, 14:15 uur. We rijden op een niet nader te noemen verdubbelde N-weg. We zijn laat, veel te laat. De fotoshoot liep uit, het weer zat niet mee en we hadden allang op onze plaats van bestemming moeten zijn voor een verjaardag. De verdubbeling van de N-weg zorgt ervoor dat ik enigszins door kan kachelen, 300 pk onder mijn rechtervoet zorgt ervoor dat ik dat met een dikke grijns op mijn gezicht doe. Die grijns verflauwt wanneer ik een dikke rij auto’s tref die druk doende zijn een vrachtwagen in te halen. Een bietenwagen, die tref je in onze regio veel in deze tijd.

Ik bedenk me dat ik van de nood een deugd kan maken en laat me rustig afzakken op de linkerbaan. Zodra de rij verdwenen is schakel ik twee verzetten terug en trek ik rustig op tot ik de cabine passeer. Ik wil de chauffeur niet de stuipen op het lijf jagen. Meteen voorbij de cabine jaag ik de naald meteen naar de 6.500 toeren. Een ogenblik later moet ik al schakelen, waarna ik opnieuw het gaspedaal vloer. Ik kijk niet op de teller, maar onze snelheid moet inmiddels ver boven de limiet liggen. Wat een feest dit. Die tussen-acceleratie, heerlijk! Mijn vrouw, die naast me zit, kraait het uit van plezier. Ik laat me weer afzakken op de rechterbaan voor de in het zicht komende afslag wanneer mijn telefoon gaat.

Ik kijk vluchtig op het display voor ik de telefoon aan mijn vrouw geef om op te nemen. De naam in het display is van een goede vriend, hij is chauffeur bij een transportbedrijf dat goede zaken doet tijdens de bietencampagne. De link is snel gelegd met de zojuist gepasseerde vrachtwagen. Ik kan niet horen wat hij aan de telefoon zegt tegen mijn vrouw maar ik hoor hem boven het motorgeluid uit kraaien. De strekking van het verhaal is of ik niet nog eens opnieuw langs zijn cabine kan stuiven. Onmogelijk aangezien we veel te laat zijn. Maar in de twee seconden dat ik mijn overweging maak weet ik eigenlijk al wat ik het liefste doe…

Tot slot

Ik zei het al: deze 996 Carrera is te koop. Ik zou de auto met plezier zelf kopen, maar mijn spaarvarken zegt op dit moment “nee”, nabije toekomstplannen en een kinderwens helpen daar ook niet aan mee. Wie me deze auto cadeau wil doen nodig ik van harte uit om contact met mij te zoeken, dat kan door een e-mail naar geert@vierenzestig.nl. De vraagprijs is EUR 15.000,-, volgens mij alleszins redelijk. Zeker gezien de rotzooi en uitgeleefde wagens die deze prijsklasse domineren. Mocht je de auto liever zelf houden, dan mag dat, mits ik hem af en toe voor je mag uitlaten natuurlijk…

(Foto’s: Rianne Wiegers)