Perfect gerestaureerde auto’s met boutjes die allemaal in de juiste richting wijzen, waren tot voor kort de norm op het conservatieve Amerikaanse concourse d’elegance. Totdat John Straub aan kwam rijden met zijn roestbak uit 1967. John Straub, inwoner van San Diego, is al zijn hele leven fan van het merk Porsche. Voordat hij kon rijden, vroeg hij zijn vader vaak om hem af te zetten bij lokale autocrosses om foto’s te nemen. Daar zag de jonge Straub dat Porsche Speedsters sneller waren dan alle andere auto’s, afgezien van de meest sterke Cobra’s en Corvettes met hun V8-motoren. Toen hij 14 was, besloot hij dan ook dat zijn eerste auto een Porsche zou moeten zijn … en dat werd het. Toen hij zijn rijbewijs haalde, kocht hij een 356 1600 Super Coupé bij Dick Barbour’s Automotion. Hij betaalde de auto met het geld dat hij verdiende door te werken na schooltijd en in het weekend.
914-6 GT
Daarmee begon een Porsche-carrière waarin Straub onder meer eigenaar werd van een 356 Roadster, een concours-winnende 1965 911 en een bijna te mooie 914-6 GT om mee te gaan racen. Maar zijn meest recente aankoop heeft de meeste aandacht gekregen en is misschien wel de leukste van allemaal. In 2010 belde een vriend hem om te vertellen dat hij een aantal Porsches in de verkoop deed. Hij ging er heen samen met een andere Porsche-kennis om te zien wat hij te bieden had en binnen een paar minuten kocht zijn vriend zowel een mooie 356 als een uitstekende 911 voor een schijntje, waardoor Straub sprakeloos achterbleef en spijt had dat hij niet sneller had toegeslagen.
Originele lak
Gelukkig voor John zei de verkoper tenslotte: “Nou ja, dit is nog niet alles, ik heb ook nog een 911 uit 1967 in een schuur staan in de originele lak.” Straub haastte zich naar de schuur, trok het laken van de auto en zag inderdaad een auto in zijn originele lak. Straub wist meteen de potentiële waarde van een goed gerestaureerde vroege 911 in te schatten en zijn vriend zei: “Ik zal ‘m je verkopen voor weinig, maar dan moet je ook mijn wrakkige 911S Targa uit 1972 erbij kopen.” Uiteindelijk hapte Straub toe en vond een transportbedrijf bereid ze allebei naar zijn huis te transporteren. Gelukkig voor hem bracht de Targa in onderdelen alleen al genoeg op om het aankoopbedrag van beide auto’s terug te verdienen.
Revisie
Daarna richtte Straub zich op de witte auto en bracht hem naar zijn vriend Grant Parsons. Het plan was om de auto mechanisch en technische goed en veilig te maken, om ‘m in een later stadium qua body helemaal aan te pakken. Parsons demonteerde de motor en bak en reviseerde de aandrijflijn, pakte het onderstel aan, maar liet alles zoals het was bedoeld in 1967. Alleen de remleidingen werden vervangen voor gevlochten exemplaren. De auto liep goed en klonk geweldig. Straub vond het leuke juist dat de auto rijdt als een exemplaar uit 1967.
Minilites
Hoewel er verleidingen moesten worden weerstaan om de cilinderinhoud te vergroten, om te schakelen naar een vijfversnellingsbak, het installeren van grotere remmen, enzovoorts, heeft Straub er bewust voor gekozen om dat hellende vlak te vermijden. “Ik ben nooit eigenaar geweest van een gloednieuwe Porsche, ook al heb ik er altijd een gewild,” zegt hij. “Dus heb ik besloten om de auto exact zo te laten als ‘ie was toen deze in 1967 in de showroom stond. Nou ja, technisch en mechanisch gezien in ieder geval.” Afgezien van de gevlochten remleidingen zijn enige andere concessie aan de moderne tijd het vervangen van de 4,5-inch wielen door 7-inch period correct magnesium Minilites met grotere banden. Het opmerkelijk goed bewaard gebleven interieur is origineel, met uitzondering van de period correct ‘GT 911’ racestoelen en -riemen die Straub toevoegde uit zijn eigen collectie. Hij heeft onlangs de originele radio gerepareerd en deze werkt perfect.
Barnfind
Het volgende agendapunt was de aanpak van de body en het opnieuw spuiten ervan, maar toen zag Straub plotseling het licht. Als een levenslange liefhebber van hot-rods, volgde Straub op afstand de ‘rat look’ beweging van klassiekerliefhebbers die perfect afgewerkte auto’s met meerdere laklagen verafschuwde, ten gunste van decoratieve roest. Hoewel de rat look nog niet omarmd werd door de Porsche-wereld, begon Straub te denken dat de witte auto er gewoon cool uitzag. In plaats van de barnfind geschiedenis te verdoezelen, besloot hij dat deel van de geschiedenis van de auto juist te omarmen. De Riverside-sticker moest blijven, evenals de vervaagde, met de hand geschilderde Mobil-paarden op de spatborden. Zelfs de parkeervergunning-stickers uit 1967 van de oorspronkelijke eigenaar – een professor aan de UC-San Diego – bleven op hun plek.
PCA-puristen
Na een paar jaar werk om het mechanische deel in orde te krijgen, werd het tijd om de verflaag te stabiliseren. Dit werd gedaan door de auto voorzichtig te wassen, waarna een behandeling met spray-wax volgde. Vervolgens werd het tijd voor het publieke debuut van de auto. Straub en zijn vrouw Monique reden de auto naar de PCA Porsche Parade in Salt Lake City 2012 en schreven zich – met een knipoog en een glimlach – in voor de ‘Preservation Class’. “We hadden niet verwacht dat we iets zouden winnen”, zegt Straub. “We wilden gewoon meedoen, lol hebben en de auto laten zien.” De reacties waren op zijn minst ambivalent te noemen. De overgrote meerderheid van de overige deelnemers en de bezoekers konden de auto wel waarderen en vertelden mij dat ik de auto nooit moest laten spuiten. Maar de behoudende juryleden van de Porsche Club of America zagen de inschrijving als een belediging van het evenement. Blijkbaar konden ze zich niet voorstellen dat slechts enkele jaren later verzamelaars enorme bedragen zouden betalen op veilingen voor goed gepatineerde 356’s en 911’s
Geen blanke lak
Sindsdien hebben ze de auto een aantal andere keren laten zien op een aantal zeer grote evenementen, en de auto kreeg steeds meer aandacht en waardering op bijeenkomsten uiteenlopend van de divers als de SoCal Good Guy autoshow tot PCA’s Werks Reunion, en het prestigieuze Concours-on-the-Avenue in Carmel, de opening van de Monterey Car Week. Straub zegt dat hij continu foto’s van de auto tegenkomt op social media. Net als een perfecte auto constante zorg en aandacht vraagt, moet ook de 911 uit 1967 regelmatig bijgehouden worden om te voorkomen dat de auto wordt opgevreten door het roestspook. Straub zorgt ervoor dat de auto nooit nat wordt. Hij reinigt de 911 met een enorm assortiment aan polyfiber doeken, wattenstaafjes en sokken. Hij gebruikt af en toe een vloeibare spraywax om de roest te beschermen tegen verdere oxidatie, maar probeert zorgvuldig elke vorm van glans te voorkomen. Sommige mensen hebben gesuggereerd dat hij de auto moet overspuiten met blanke lak om de patina te verzegelen, maar tot nu toe heeft Straub de verleiding kunnen weerstaan. Hij geeft er de voorkeur aan om de laklaag origineel te houden.
Dilemma
Nu heeft Straub echter vreemd genoeg te maken met hetzelfde dilemma als waar veel eigenaren van perfect gerestaureerde trailerqueens tegenaan lopen. Wanneer iemand tegen de auto aanrijdt en ‘m zou beschadigen, voelt hij zich genoodzaakt de auto compleet te restaureren. “Dat is op zich niet heel erg, maar de auto zou daarmee wel zijn originele karakter verliezen.” En dan is er nog dat andere probleem, waarmee veel eigenaren van auto’s uit de jaren ’60 worden geconfronteerd en wat feitelijk een luxeprobleem is: er zijn al behoorlijk hoge bedragen geboden voor de auto. “Tot nu toe”, zegt Straub, “is het plezier me meer waard dan het geld.” Tot nu toe …
