Mijn Porsche 912 blijft een snoepje om te zien. Maar omdat de stoel is ‘ingezeten’ door topkok Jonnie Boer van de Librije, stap ik na een rit van meer dan tien minuten steevast uit met een dubbele hernia. Ook de rest van het interieur kan wel een upgrade gebruiken en dus besluit ik ‘m te brengen naar de altijd hartelijke Peter van Harten van Cabriopartner in Leersum. Mooi klusje voor de winter, zodat de auto er in het voorjaar weer tiptop bij staat.
Kachel
Het plan was om die donderdagochtend om tien uur te vertrekken, maar de weersomstandigheden blijken niet ideaal voor een 912 uit 1965 op smalle radiaalbandjes. ‘Hagel, natte sneeuw, opvriezende weggedeelten en regen’, zo meldt Weeronline.nl. Dat de temperatuur rond het vriespunt schommelt, is eigenlijk alleen onhandig omdat ik er zulke koude handen en voeten van krijg. De kachel is namelijk losgekoppeld omdat deze ’s zomers permanent een hoofdpijn veroorzakende lucht verspreidt in de auto. Die zou ik nog even laten aankoppelen voor de winter. Stom!
Brand!
Maar goed, de afspraak stond, alles is geregeld en dus gaan we. Nou ja, niet om 10 uur, maar een uurtje later. De 912, die sinds september niet meer had gereden, heeft namelijk een wat beroerde koude start. Na een accu te hebben leeg gestart, halen we er een busje startvloeistof bij. Even in de luchtfilters spuiten en starten maar. Denken we. De motor blijft tevergeefs ronddraaien, maar wordt wel warm. Iets te warm eigenlijk, want al snel begint het binnenin een van de Knegt luchtfilters te roken. En te branden.
Ik open snel mijn voorklep om de brandblusser te pakken. Shit, die ligt in mijn andere 911. In gedachten zie ik mezelf al moedeloos huilend naast een afgefakkeld wrak staan. Totdat mijn goede vriend Pelle wegrent en terugkeert met een bij de buren gejat gipsen vogelbadje vol water. Net als hij de motor wil blussen met een mengsel van water, bladeren en opgeloste vogelkak, zie ik dat het vuur als door een wonder vanzelf is gedoofd. Daarna laten we alleen nog de motor een keer verzuipen doordat we teveel gas hebben gegeven, maar om 11 uur kunnen we eindelijk op pad.
TVR total loss
Wanneer we wegrijden, bedenk ik me plotseling dat ik was vergeten dat ik de ruitenwissers zou laten repareren. Niet handig op een dag die net niet code geel heeft meegekregen. Maar goed, de afspraak stond, alles is geregeld en dus gaan we. Dat de binnenzijde van de ramen in een mum van tijd beslaat, helpt niet als je ruitenwissers het niet doen. Maar met één hand op de vangrail en de andere hand permanent vegend over de beslagen voorruit, komen we een heel eind. Totdat we in het dorpje Maarsbergen worden opgehouden. Een klassieke TVR is uit de bocht gevlogen en staat zonder voorkant in de middenberm. Helaas kon ik vanwege mijn beslagen voorruit vol regendruppels niet zien wat voor type het was, maar bemoedigend is het beeld niet.
Amateur
Gelukkig is het dorp Leersum niet ver meer en na een kwartiertje blauwbekken, arriveren we veilig bij Cabriopartner van Peter van Harten. De koffie staat klaar en ik voel al bijna mijn voeten weer wanneer we bespreken wat er moet gebeuren. De stoelen hebben voorrang. Ze worden eerst zorgvuldig geïnspecteerd en als de hoezen goed genoeg blijken, worden ze alleen opgevuld, dichtgenaaid en verstevigd. Ook wordt het skai van deuren en panelen gereinigd. Eerst maar eens kijken hoeveel dat gaat kosten en aan de hand daarvan bespreken we wat er nog meer gedaan kan worden. Het dashboard staat namelijk ook nog op de verlanglijst. Deze is ooit opnieuw bekleed, maar door een of andere amateur. De bekleding is gewoon over de speaker in het midden gespannen. We lachen hard om de onhandigheid van dit soort mensen. Wat een prutsers!
