Van mijzelf durf ik best te zeggen dat ik nuchter in het leven sta. Bijgelovig ben ik niet, op een ding na: ik ben ervan overtuigd dat sommige dingen in het leven gebeuren met een reden of dat ze voorbestemd zijn.
Dan heb ik het natuurlijk niet over serieuze zaken zoals ernstige ziektes, te jong overlijden of (gewelds)delicten. Nee, ik heb het dan over gebeurtenissen die blijkbaar bedoeld zijn om ons mensen iets te leren. Dat kan leren ‘geduld opbrengen’ zijn, maar ook het snel nemen van een beslissingen vanwege een geboden kans.
Gedurende de jaren van mijn Porsche liefhebberij is dit al een aantal keren voorgekomen. Meestal op het gebied van ‘kansen grijpen als die zich voordoen’. Toch is er een aantal jaren geleden ook iets negatiefs voorgevallen. Pas sinds kort kan zeggen dat dit op een positieve manier voorbestemd was. Ik wil dit bijzondere verhaal graag met jullie delen.
In 2014 verkocht ik mijn mooie zwarte 968. Een heerlijke betrouwbare auto, waarmee ik eigenlijk pas echt heb leren sturen. Onder begeleiding van ervaren mensen reed ik met deze 968 mijn eerste trackdays op Zandvoort. En ondanks dat ik al jaren mijn rijbewijs had, kon ik toen pas zeggen dat een auto besturen niet hetzelfde is als een auto rijden. Inzichten zoals je auto en het wegdek aanvoelen, vooruitkijken, anticiperen en actief je grenzen verleggen werden met die auto pas duidelijk. Toch heb ik op een gegeven moment besloten om de Porsche te verkopen. Ik had op dat moment ook nog een 997 cabrio en ze bleven beiden steeds vaker voor de deur stilstaan. Achteraf gezien was deze 968 zo’n auto waarvan men zegt: “die had ik nooit weg moeten doen”.
Twee jaar terug verkocht ik ook de 997 en was ik voor het eerst in jaren geheel Porscheloos. Nog geen paar weken later zorgde een verandering in werk ervoor, dat ik weer vervoer nodig had. Met mijn budget had ik de keuze: of een jonge middenklasser kopen of weer een 968. Met een sluimerend Porschehart, was de keuze makkelijk.
Nu kwam er op een gegeven moment een 968 te koop voor een zeer aantrekkelijke prijs. De eigenaar gaf in grote lijnen aan welk werk er aan de auto nodig was, wat ook de reden verklaarde voor de lage prijs. Toch had deze Porsche potentie en hij had ook nog eens een mooie kleur. In feite kwamen wij telefonisch en per email overeen dat ik de auto voor de vraagprijs zou overnemen. Vanuit de kant van de verkoper kon ik de 968 alleen niet meteen ophalen. Hij was eerst in het buitenland, daarna had hij vanwege zijn werk geen tijd.
En om een lang verhaal kort te maken, na anderhalve week kreeg ik op een vrijdagmiddag een tekstberichtje met de melding dat de auto aan iemand anders verkocht was. Zoals je kan begrijpen was dit een grote teleurstelling. Niet alleen vanwege het mislopen van deze 968, maar natuurlijk ook vanwege de betrouwbaarheid van de mens…
Een half jaar later kon ik gelukkig alsnog een nachtblauwe Belgische 968 in mijn garage zetten. Die auto liet mij in het eerste jaar dat ik hem in bezit had, regelmatig met heimwee terugdenken aan mijn eerste, o zo degelijke, zwarte 968. De nieuwe aanwinst had een aantal jaren stilgestaan en was achteraf gezien ‘houtje-touwtje’ onderhouden, letterlijk. Zo was de ruitenwisser bij elkaar gebonden met een ijzerdraadje en was een gebroken V-snaarspanner gelast terwijl hij vervangen had moeten worden.
De Britse AA, een echte vakman 
De boosdoener: de gebroken V-snaarspanner
Combineer dit met de leeftijd en een paar jaar stilstand en je zult er niet gek van opkijken dat dit erin resulteerde dat de auto mij vier keer met pech op de (snel)weg heeft laten stilstaan. Zo begaf de amateuristisch aangebrachte las van de bewuste V-snaarspanner het natuurlijk op het meest ongunstige moment: op de rijksweg van Edinburg naar Newcastle. Daardoor mistte ik letterlijk de boot naar huis. Op een ander moment, begaf de startmotor het en een paar weken daarna kon ik niet meer koppelen vanwege een lekke koppelingscilinder. Als laatste incident, gelukkig alweer bijna een jaar geleden, stond Michiel op een druk kruispunt stil door een gescheurde koppelingscilinderslang.
Inmiddels zitten er talloze uren en een heleboel nieuwe onderdelen in de auto en kan ik de 968 motorisch weer betrouwbaar noemen. Tot een paar weken terug gebruikte ik hem zelfs als mijn dagelijkse auto. Ook heeft hij zonder problemen ruim 3.200 kilometer afgelegd tijdens onze Mille Miglia rondreis. Ook een bezoek aan het Porsche museum in Stuttgart en een lang weekend rijden in de Eiffel gingen zonder problemen. Het was dan ook extra fijn dat het onderstel vernieuwd was met vier nieuwe Koni sport schokbrekers en nieuwe stabilisatorstangrubbers. Zijn wegligging op bochtige wegen is heerlijk, zeker met het gelimiteerde sperdifferentieel dat de auto heeft.
Porsche-minded als ik ben, kijk ik regelmatig op de bekende verkoopwebsites om de verkoopmarkt een beetje te volgen. Zo had ik vorig jaar een 968 te koop zien staan met een mooie, aparte kleur. De advertentie werd meerdere keren verlengd, de prijs verlaagd en pas na ongeveer een jaar was de auto verkocht. Een paar weken geleden attendeerde een vriend mij erop dat die bewuste 968 weer te koop stond en nu voor een scherpe prijs. Ik was toch wel nieuwsgierig naar de auto en het verhaal erachter. Immers, wat was de reden van de, voor een 968, lage prijs. Met andere woorden, wat was er allemaal mis met de auto en zou dat tegen een bepaald budget te repareren zijn. Aangezien kijken gratis is, heb ik contact opgenomen met de verkoper.
Op de middag van de Vierenzestig Najaarsrit ben ik na afloop van de rit met Michiel bij de 968 gaan kijken. De auto was niet in concoursstaat, maar dat hadden wij met deze vraagprijs ook niet verwacht. Het verhaal van de verkoper was duidelijk over zijn redenen om te verkopen en de auto was in basis prima. Over een paar kleine dingen twijfelde wij en daarom belden wij ter plaatse met een goede vriend, Leon van Pelt. Die bleek vlakbij te zijn en hij stapte meteen in zijn auto om ons met advies bij te staan.
Zoals reeds gedacht betrof het een auto die motorisch nog wat aandacht nodig had. Verder was het een prima origineel Nederlands geleverde 968 met een “kleur op bestelling” (Sunderwunsch farbe) en een mooie onderhoudshistorie. De mensen die mij kennen waren dus ook niet verbaast dat die 968 een paar dagen later ook onder de carport stond.
Om mijn lijstje met taken en aan te schaffen onderdelen compleet te maken, bladerde ik thuis aan de keukentafel door de ordner met oude facturen. Veel bekende Porschespecialisten passeerde de revue. Ook viel mij de naam van een van de vorige eigenaren op. Ik meende de naam te herkennen van de man die destijds zijn 968, ondanks een mondelinge overeenkomst toch aan een ander verkocht. Ik wist dat ik nog ergens de de email wisselingen en de foto’s moest hebben en na wat zoeken vond ik ze terug. De verbazing was enorm: die bewuste 968 stond daadwerkelijk voor mijn deur!
Het kenteken stond prominent in beeld. Mijn eerste gevoel? Jubelend en vol verwondering.
Dat ondanks de negatieve ervaring van een paar jaar terug.
Gezien de opsomming van ‘problemen’ in de email en de oude foto’s, was de 968 in de tussenliggende jaren op een aantal zaken aangepakt. De deuk in het voorscherm was verdwenen en ook waren de door ouderdom vervormde kunststof dorpels vervangen. Dit was allemaal heel netjes gedaan. En ik vermoed dat het herstel meer gekost heeft dan dat ik nu “meer” voor de auto heb betaald dan de aanvankelijke koopprijs een van paar jaar terug. Het is natuurlijk nog steeds een project, maar ik vind het zo bijzonder dat hij nu alsnog bij mij thuis staat. Alsof dit gewoon zo had moeten zijn. Voorbestemd.
De 968 is inmiddels geschorst en deze winter gaan Michiel en ik eraan werken. Een aantal onderdelen zijn al binnen en de eerste (makkelijke) klussen zijn al gedaan.
Helaas moet er nu wel een Porsche weg. Bij mijn huis heb ik ‘slechts’ overdekte stallingsruimte voor drie en voor de dagelijkse woon-werk verkeer ritten rij ik tegenwoordig een dinky-toy. Voor de blauwe, oorspronkelijk Belgische 968 ga ik daarom binnenkort op zoek naar een nieuwe eigenaar. Een moeilijke keuze. Zeker na al het werk wat erin zit en de mooie ritten die wij al samen gemaakt hebben. Maar zeg nu zelf, met zo’n verhaal zou iedereen de nieuwe Porsche toch houden?
