De 911 3.2 wordt wel eens gezien als de ideale instap-Porsche. Ook zou hij uitstekend geschikt zijn voor dagelijks gebruik. Twee keer mis, maar dat wil niet zeggen dat je ‘m moet laten staan. Integendeel. Met de 3.2 onderging de 911 een van zijn grootste veranderingen. Niet alleen was de auto vanaf 1987 door de plaatsing van een G50 versnellingsbak beter geschikt voor alledaags vervoer, ook was een langdurige relatie gegarandeerd door de volledig gegalvaniseerde carrosserie. De Porsche 911 3.2 wordt mede hierdoor vaak gezien als een ideale ‘eerste Porsche’. Goed om kennis te maken met het merk, maar niet meer dan dat. Daarmee doe je de auto flink tekort. Alsof dit niet tevens je laatste Porsche kan zijn. We hebben nieuws voor de mensen die de auto op die manier kwantificeren; de 3.2 is een van de beste auto’s als het gaat om te bezitten, te rijden en af en toe zelf te sleutelen. Wie een goed exemplaar aanschaft en hem zijn onderhoudsbeurten niet ontzegt, geniet zijn leven lang van de 3.2.
Enorme uitstraling
Met zijn ongecompliceerde versnellingsbak, minimale hoeveelheid elektronica en een van de taaiste luchtgekoelde motoren ooit gebouwd, is de 3.2 feitelijk een model dat in hangt tussen ‘niet meer gammel’ en ‘nog geen elektronica-ellende’ laatste Porsche waarbij je zelf nog de steeksleutel kunt hanteren. Hij is bovendien solide genoeg om ‘m bloot te stellen aan de elementen en een incidentele afstraffing zonder te dalen in waarde of conditie. Voor dagelijks gebruik is de auto vanwege het ontbreken van ABS en stuurbekrachtiging niet de beste auto. Ook gaat de koppeling vaak zwaar en zijn de ruitenwissers ronduit matig. Maar als auto voor erbij is hij perfect. De 3.2 heeft een enorme uitstraling, zelfs wanneer hij geparkeerd staat naast veel modernere sportwagens. Bovendien is het volgens velen de beste luchtgekoelde 911. Beter dan zijn voorgangers vanwege de grotere motor en ook beter dan de modellen die erna kwamen, omdat die zwaarder, minder agiel en duurder zijn om te onderhouden.
Aankoopkeuring
Toch is ook deze Porsche niet vrij van imperfecties. Een exemplaar aanschaffen zou dan ook geen impuls moeten zijn, al blijkt dat in de praktijk toch vaak te gebeuren. Het laten verrichten van een aankoopkeuring vooraf lijkt voor de hand te liggen. Toch gebeurt het veel te vaak niet. Ik zeg met nadruk vooraf, want het gebeurt heel vaak dat mensen zogenaamd naar een expert rijden, zogenaamd voor een aankoopkeuring. Dan wordt de auto op de brug gezet en noemt de expert even wat zaken op die niet kloppen. Een nieuwe einddemper, vier remschijven en een versleten koppeling bijvoorbeeld. Je ziet ze dan langzamerhand wit wegtrekken. ‘Gelukkig heb je ‘m nog niet gekocht’, zegt de expert vervolgens. Maar dan komt het hoge woord eruit. Ze hebben ‘m al wel gekocht. Hetzij omdat de verkopende partij later die dag nog twee gegadigden voor de auto verwacht, of omdat ze ter plekke verliefd worden en de auto bijna blind kopen. Les een luidt dus: niet te gretig zijn, want een goedkope 3.2 kan zomaar voor 5.000 euro achterstallig onderhoud hebben. En dan hebben we het nog niet eens gehad over gerepareerde schades, terminale motorproblemen of onzichtbare roest-issues.
