Porsche-expert Maurice Felsbourg [interview]

Het bezoeken van een aantal vaste websites, belrondes met verzamelaars en handelaren, het leggen van nieuwe contacten op beurzen en via tussenpersonen én dan natuurlijk de vele ritten door Europa met een trailer om auto’s te kopen en verkopen: zie hier in het kort de werkweek van Maurice Felsbourg (40). Over nep-verkopers, nep-auto’s en echte passie.

 

Hoe ben je ooit geïnteresseerd geraakt in auto’s?

“Ik zag ooit een Kever cabriolet te koop. Op dat moment had ik nog geen rijbewijs, maar dat was voor mij geen reden om de auto te laten staan. De auto werd compleet gestript en er ging steeds meer geld achteraan, zelfs tot het punt waarop mensen zeiden: ‘stop er nou mee, want dit komt nooit meer goed’. Uiteindelijk, na 23.000 gulden, was de auto klaar. Gelukkig kwam het wel goed, want ik heb de auto voor exact dat bedrag verkocht omdat ‘ie mooi en goed was. Vervolgens kocht ik er nog een paar die ik opknapte en vervolgens kwam ik in contact met Gert-Paul van ’t Hoff, met wie ik later Porsches 356 ging importeren uit de Verenigde Staten.”

Niet echt een auto voor een jong iemand zoals jij destijds, toch?

“Klopt, ik was net achttien toen ik met de 356 in aanraking kwam. Het was een auto die je eigenlijk nooit zag, maar ik vond het model helemaal top. We hebben er veel verkocht. De mooiste? Misschien wel de prachtige, compleet originele, blauwe Speedster met kenteken AL-65-54, die we kochten in de VS en die na een paar omwegen in de collectie van Mark Wegh van Porsche Centrum Gelderland terechtkwam. Alle tankbonnetjes zaten er nog bij plus vele mappen met documentatie. Prachtig!”

In het begin ging het niet om de handel?

“Nee, we waren vooral bezig met het aanleggen van een mooie verzameling. Je koopt iets en dan verkoop je het weer om wat nieuws te kopen en zo bouw je het als het ware almaar uit. Doordat wij de websites www.my356speedster.com en www.my911carrerars.com beheren, hebben we destijds een behoorlijk netwerk opgebouwd. Het was puur voor de hobby, maar niettemin is het inmiddels de grootste database van 356 Speedsters in de wereld. En als je eenmaal in dat wereldje zit, kom je mensen tegen en mensen beginnen jou te kennen.”

 

Wanneer veranderde de hobby in werk?

“In die begintijd kostte een 356 nog weinig en er viel ook weinig te verdienen. Pas vanaf 2007 ging dat veranderen en toen zag ik er wel een verdienmodel in. Ik werkte destijds bij een communicatiebedrijf in portofoons, nam ontslag en ging me vanaf dat moment bezighouden met het zoeken naar oude Porsches. We verkochten een belangrijk deel van de collectie en ik ging me storten op het zoeken van speciale Porsches, al dan niet in opdracht van klanten.”

Ging dat vanaf het begin soepel?

“Helaas niet. Een van mijn eerste auto’s die ik kocht bleek meteen een enorme zeperd. Die auto – een 356 Speedster uit 1956 ter waarde van 90.000  euro – werd tijdens het transport gestolen. Ik had ‘m samen met een 912 E uit 1976 laten verschepen in een container en voelde al nattigheid toen ik een aantal weken later werd gebeld dat mijn auto in de Rotterdamse haven stond. Ik zei: ‘u bedoelt: auto’s’, maar nee, dat bedoelde hij niet. Dat is een heel lang verhaal geworden. De auto is helaas nooit teruggevonden. Toevallig werd ik drie weken geleden gebeld door de FBI dat ze de verkoper van destijds hadden opgepakt. Hij gaat vijf jaar de cel in wegens verzekeringsfraude met een andere Speedster.”

 

Hoe ziet jouw netwerk eruit?

“Dat wordt gek genoeg steeds kleiner. Ik werkte in het begin veel met mensen die in opdracht van verzamelaars werken, maar er vallen steeds meer schakels tussenuit en ik werk meer rechtstreeks met de grote verzamelaars op Porsche-gebied. Dichter bij de bron dus en dat werkt wel lekkerder. Het leuke is dat ik een steeds betere reputatie krijg en ik vind het een echte kick om iemand een mooie, goede auto te verkopen. Helaas hebben klanten niet altijd dezelfde passie. Sommigen hebben helemaal niets met auto’s, maar zien het alleen als belegging. ‘Wat is ‘ie volgend jaar waard?’ vraagt hij dan. Best jammer om te zien soms. Ik heb ooit drie zilveren Speedsters verkocht aan één eigenaar: een 964 met 7.000 kilometer, een 3.2 Narrow Body met 9.000 kilometer en een 997 met nul kilometer. Die auto’s hebben sindsdien waarschijnlijk nooit meer bewogen.”

Baal je van een mislukte deal?

“Dat valt mee, want meestal betekent het dat ik een klant heb kunnen behoeden voor een miskoop. Ook komt het allemaal weer naar je toe. Zolang je maar eerlijk bent, blijven ze vanzelf terugkomen. Zo had ik laatst een Zwitserse klant die een 2,2 S Targa wilde – een vrij zeldzame auto. Ik vond er een voor twee ton, maar zei er meteen bij dat we de auto niet gingen kopen. Hij wilde dat ik ‘m toch kocht, maar ik overtuigde hem dat het beter was van niet. Later vond ik er een op Sicilië, een project. Ik ben erheen gevlogen, de vraagprijs was 85.000 euro. Mijn klant vond het prachtig en wilde ‘m graag hebben voor dat geld. Maar ik kon nog 15.000 euro van de prijs afhalen. Ik had dat verschil makkelijk in mijn zak kunnen steken, maar wanneer je daaraan begint, houd je het niet lang vol. Laatste belde hij mij dat ik nu weer een auto van hem mag verkopen.”

 

Hoeveel Porsches heb jij bemiddeld of verhandeld?

“Ik denk rond de honderd. Maar de laatste jaren keur ik meer auto’s af dan dat ik ze bemiddel. Er wordt zoveel troep verkocht voor enorme bedragen, het is werkelijk bar en boos. Ook door gerenommeerde namen. Soms zie ik ook weleens auto’s bij dealers waar ik vraagtekens bij heb. Ik heb een aantal miljonairs en miljardairs als klant, maar die worden helaas met grote regelmaat pootje gelicht. Een van die kerels stuurde me vorige week documentatie door van een 3.0 RSR. Vraagprijs 3,3 miljoen. Leek hem wel een mooi bedrag, totdat ik hem vertelde dat zo’n auto maximaal 1,5 miljoen waard is. En een originele, authentieke 2.7 Carrera RS, bekend door zijn beroemde eigenaar, bleek overgespoten en had helemaal geen matching motor. Er werd geclaimd dat Jürgen Barth dat zou hebben gezegd. Ik heb hem gebeld en het hem voorgelegd: Bleek dus ook helemaal niet zo te zijn. Dat zijn beste rare gesprekken met zo’n eigenaar. Sorry, het is niet helemaal wat u dacht toen u hem kocht. En dan heb ik het nog niet eens over de auto’s met overduidelijk vervalste chassisnummers. Zoals 2,2 T-Porsches die zijn omgekat naar 2.7 Carrera’s en RSR’en of Speedsters met later ingeslagen nummers, die voor vele tonnen te koop worden aangeboden.”

 

Wat vind je zelf een fijne Porsche?

“Op dit moment zou ik kiezen voor de 964 3.3 Turbo II. Ik had er vorig jaar twee. Een van die twee bleek een Kundendienst upgrade naar Turbo S te hebben. Ik koop ze het liefst met complete documentatie, maar een beetje vermoeid. Vervolgens haal ik ze helemaal uit elkaar, maak alle onderdelen weer als nieuw, laat ‘m compleet overspuiten en zorg dat ‘ie aan een tweede leven als bijna nieuwe auto kan beginnen. Nog steeds is maandag mijn vaste sleuteldag. Ik heb nog een T2 camper en ben nu bezig met mijn 356 A Cabrio uit 1958. Dat wordt ook een helemaal perfecte auto, beter dan nieuw. Alleen de motor hebben we al voor meer dan 30.000 euro laten reviseren.”

 

Welke Porsche vind je het meest intrigerend?

“De 2.7 Carrera RS. Die auto heeft zoveel geheimen, zoveel details en er zijn er op verschillende plaatsen zoveel verschillende varianten van gebouwd. De eerste 500 zijn weer anders dan die daarna kwamen, je weet nog niet eens de helft. Dat is een moeilijke auto en dus heel leuk om mensen daarin te adviseren.”

Je doet dit werk al lang, dus je hebt aardig wat auto’s flink omhoog zien gaan.

“Klopt, ik weet nog dat ik een 911 uit 1966 in slate grey verkocht voor 10.000 euro en er nog aan verdiende ook. In 2006 was ik in Miami en toen kon ik drie Carrera’s GT kopen voor 750.000 dollar in totaal als ik ze alle drie tegelijk nam en toen stond de dollar ook gunstig. Een 964 RS was 15-20 jaar geleden een auto van 40.000-50.000 euro.”

 

Hoe zie je de toekomst van de Porsche-markt?

“Je weet nooit wanneer een markt op zijn hoogtepunt is, maar ik weet wel dat je echt mooie, nette auto’s altijd kwijt kunt. Dat soort auto’s begint ook schaars te worden. De markt verschuift ook. Tot voor kort kochten verzamelaars gewoon alles op en keken nauwelijks of het allemaal wel klopt. Nu beginnen ze kritischer te worden en ontdekken dat er misschien wel twee keer zoveel 2.7 RS’en bestaan dan er ooit zijn gebouwd. Ook ik stink er wel eens bijna in en dan vooral bij auto’s die ik koop van of verhandel voor mensen die ik denk goed te kennen.”

 

Welke auto wil je nog wel eens voor jezelf kopen?

“Een Porsche 930 Turbo, dat vind ik toch zeer imposante auto’s, liefst een uit mijn bouwjaar 1976, dan laat ik hem staan voor mijn zonen Thijs & Lucas. Maar ook een 356 Pre-A uit bijvoorbeeld 1954 of 1955 vind ik prachtig. Maar bij mij krijgen ze geen lui leven, want in tegenstelling tot veel verzamelaars, vind ik dat je met een Porsche moet rijden.”

 

Wat is voor jou de ultieme 911 als geld geen probleem is?

“Dat moet een Porsche 911 R zijn uit de jaren zestig. Er zijn slechts 19 stuks van de R gemaakt, dus ze zijn ontzettend kostbaar. Dan heb je het al snel over vele miljoenen. Onhaalbaar dus. Maar het is mooi om te kunnen blijven dromen toch? Ik ben ooit bezig ge- weest met 911 R nummer 1, die heeft op Monza van alles gewonnen. Rijden met zo’n auto is alleen bijna niet te doen. Niet alleen vanwege de waarde, maar ook vanwege de geluidsoverlast. Er zit totaal geen demping in die auto. Ik rijd daadwerkelijk met de auto’s en dat kan dan ineens niet meer. Of in mindere mate dan. Weet je wat het is, auto’s die niet meer te koop zijn, die zijn het leukst. Het zoeken is net zo leuk als het bezitten.”