In 2004 kocht ik mijn eerste Porsche. Ik wist toen nog helemaal niets van Porsche en ik ging er automatisch van uit dat alles op mijn nieuwe 964 origineel was. Pas toen ik mij in dit mooie merk en de diverse modellen ging verdiepen, bleek dat er toch ook vaak originele onderdelen vervangen werden door aftermarket parts die waarschijnlijk meer bij de persoonlijke smaak van de vorige eigenaar pasten.
Op zoek naar originele onderdelen kwam ik zowel in Engeland als in Duitsland terecht. In Engeland vond ik een echt Walhalla voor de oude 911 modellen, maar wel tegen krankzinnige prijzen ‘by the way’. In Duitsland waren de prijzen toch een stuk vriendelijker dan de man die ze te koop aan bood. Manfred Freisinger was zwaargewicht, letterlijk en figuurlijk. Zo te zien leeft hij van bier en currywurst. Ik heb hem in al die jaren niet op enige vriendelijkheid kunnen betrappen. Over korting praten was hier sowieso uit den boze. Het schijnt dat zijn vader, Manfred senior, een stuk toegankelijker was.
In 1967 startte Manfred Freisinger in Karlsruhe zijn ‘Motorsport’ bedrijf dat zich bezighield met het tunen, restaureren en racen van Porsches. Toen ik in 2007 voor het eerst bij Freisinger Motorsport over de vloer kwam, werd ik overrompeld door de geschiedenis van dit mooie bedrijf. Overal vond je dit terug, op de vloer, in de vorm van bekers en zeldzame onderdelen in kasten, maar voornamelijk ook gewoon hangend aan de muur. Hier hingen originele body’s van diverse ‘zeer kostbare’ Porsche Le Mans winnaars uit het verleden. Maar ook zag ik delen van vermaarde Amerikaanse race-Porsches aan een andere muur hangen. Alles ademde hier Porsche.
Freisinger racete in de Porsche Supercup, BPR World GT Series en de 24 uur van Le Mans (Stéphane Ortelli, Marc Lieb en Romain Dumas). Van 1998 t/m 2004 won Freisinger diverse prijzen en stond hij regelmatig op international podia. Toen een van zijn grootste sponsoren Yukos zich in 2004 terugtrok, ging Freisinger zich weer richten op de core-business waar hij ook in 1967 mee begonnen was: tuner en restaureren. Daarnaast heeft zoon Manfred jr. een enorme voorraad bijzondere en zeer zeldzame onderdelen van zijn vader in zijn schoot geworpen gekregen.
In 2007 kocht ik hier mijn allereerste Porsche. Ik werd overrompeld door de historie en de bijzondere plek. Overal zag ik waanzinnige Porsches staan. Ik kocht mijn eerste 964 C4 Lightweight binnen 10 minuten. Het geluid in de werkplaats was het mooiste wat ik tot dan toe had gehoord. Een ‘ongeremde (open dempers)’ 6-cilinder boxermotor bezorgde me kippenvel.
In 2008 kocht ik hier een 993 turbo S achterspoiler, in 2009 een 993 RS ‘Big Spoiler Pakket’ en in 2010 de originele achterspoiler voor mijn 964 3.6 turbo S. Alles nog nieuw in de fabrieksverpakking! Schreeuwend duur, maar zoals de Gooische meisjes ooit al zeiden: “beter te duur dan niet te koop!” In 2011 kocht ik hier mijn tweede bijzondere Porsche, een rechstgestuurde 924 Targa uit 1985 met slechts 50.000 geregistreerde kilometers. Rond de eeuwwisseling had Freisinger een Duitse 924 compleet overgezet op een nieuwe carrosserie welke hij nog bij de fabriek had losgekregen.
Helaas was de body voor de Engelse markt bedoeld geweest dus het werd nu een Engelse variant, maar wel met een compleet intact en niet gescheurd dashboard. En hij stond er dus al een tijdje. Voordat ik de 924 kon zien moest er al geld overgemaakt worden, want anders verkocht hij hem gewoon aan de eerste die geld bood. Souplesse en klantvriendelijkheid liet zich niet makkelijk vertalen, denk ik nu. Manfred is waarschijnlijk net zo zwaar als dat hij stug is. Hij is van geen enkel bedrag echt onder de indruk. “Graag of niet” is zijn devies.
En zojuist heb ik een 996 GT3 mark I achterspoiler gekocht, ook weer nieuw in de doos en wederom zonder korting. Ik durf er gewoon niet meer naar te vragen. Maar Manfred is de eerste die ik bel als ik naar iets bijzonders op zoek ben, dat dan weer wel. Op het gebruikte cellotape op de kartonnen verpakkingen van Freisinger staan nog immer trots al zijn overwinningen vermeld.
