Mensen die hun geliefde Porsche weg deden en nu nog steeds echt missen vertellen ons waarom.
Deel 1; Alain Feld van Vierenzestig maakt een start met; “Ze was mijn eerste Porsche, en eerlijk….ik mis haar”
Wij hebben ze allemaal wel gehoord, die kreten en uitlatingen in de trend van; Ik had er ook een, die zou nu …..waard zijn. Had ik maar geweten dat ……… Ik had ze nooit moeten weg doen voor dat geld……. Ik heb nog steeds spijt dat ….. Ja, op elke Porsche meeting of evenement hoor ik ze wel.
Maar “ik mis mijn …. nog steeds” is de enige opmerking die echt mijn interesse wekt. En dan vooral het verhaal er achter. Het; hoe kan het dat er mensen zijn die na vaak jaren en jaren nog steeds met passie er over spreken en zelfs emotioneel worden? En waarom maakt juist die Porsche nog steeds zoveel emoties los. Een ding was mij al snel duidelijk dat bij al deze verhalen het deze mensen niet ging om het geld of de eventuele huidige marktwaarde, nee hier zijn het de belevingen, gevoelens en vaak een soort van emotionele band met die auto die er nog steeds is. Maar wie zijn deze mensen en wat waren de redenen dat ze toch afscheid hadden genomen van hun, zeg maar gerust, geliefde Porsche?
Maar laat ik zelf een start maken en mijn “verhaal” vertellen. Als klein jongetje was ik als zo veel jongens gek van auto’s. En je mag ook wel stellen dat dit in mijn genen zit. Het is met de paplepel ingegoten door zowel vader als moeder. Mijn beide ouders reden sportauto’s. Nee “helaas” geen Porsches maar de Engelse ….. Maar ik kan mij de verhalen van mijn ouders nog goed herinneren.
Maar wanneer kwam dan het Porschevirus? Ik kan mij nog herinneren, ergens rond 1974; wij woonden op de Churchillaan in Amsterdam en dat een paar huizen verder altijd een Porsche 356 stond. En het was zeker niet de mooiste 356, het tegendeel zelfs. Zeg maar gerust een slecht onderhouden oud bakkie. En de hoge bomen met vogels deden haar ook geen goed. Bij het starten kwam er standaard een enorme blauwe wolk uit de uitlaat. Maar ondanks de slechte staat was ze in mijn ogen een geweldige auto. Ik zou eerlijk gezegd niet eens kunnen vertellen waarom. Misschien waren het de lijnen van de Porsche 356. Een ding weet ik nog wel, ik had een soort van medelijden met deze 356. Ik wist wel dat ik mijn auto later nooit zo zou behandelen en ik wilde ooit zelf ook zo’n Porsche hebben. Die ik dan wel liefdevol zou wassen en poetsen. Al snel moest de droom Porsche 356 toch plaats maken voor een droom Porsche 911. En het bleef bij dromen…. Ik vertrok voor defensie naar Duitsland. Ik raakte bevriend met een Duitse familie. Twee van de zoons, Dirk en Joost werden vrienden van mij. En beiden waren net als ik gek op auto’s. Een reed er zelfs een Porsche 914 2 ltr in een Amerikaanse uitvoering. Dus die met brede bumpers. Wat ik tot vandaag de dag op de 914 heel erg goed vind staan. Deze black on black 914 was door Porsche getuned en echt geweldig snel. Elke gelegenheid die er was wilde ik wel even meerijden. Tot op het moment dat Joost mij aanbod om zelf een stukje te rijden in zijn 914. Het Porsche virus was geplant en zou nooit meer verdwijnen.
Maar om een lang verhaal kort te maken; in 2005 kwam het moment dat veel veranderde. Ik kreeg een heftig auto-ongeluk met het gevolg dat ik blijvend letsel opliep. Een whiplash die tot vandaag de dag klachten en pijn geeft. Dat was dus meteen de reden dat ik niet meer fatsoenlijk motor kon rijden. Na tien à vijftien minuten moest ik mij van de machine laten vallen. Mijn toenmalige vriendin voelde aan dat ik het motorrijden toch wel erg miste, maar wist ook dat ik van snelle auto’s hield en een Porsche de auto was die ik altijd al graag wilde. Van haar kwam de duw in de rug met de opmerking, …..”waarom laat je niet je jongensdroom uitkomen? Koop gewoon die Porsche.” En zo werd mijn jongensdroom werkelijkheid. Door een ongeluk, vriendin en een duw in de rug.
Ik kocht een Porsche 996 cabriolet 3.2 Carrera van 1999. Een totaal verbouwde 996, met GT3 onderstel en uitlaten van Porsche Racing afdeling, GT3 RS kuipstoelen, verbrede achterkant en een 4S achterklep. Verder generatie II koplampen en turbo bumpers voor en achter. Zelfs het dashboard klopte niet. Maar ondanks dat ik zelf meer voor OEM ben vond ik haar echt geweldig. Tenminste nadat ik ze had (laten) repareren en opbouwen. Ik kocht ze met schade bij v Kessel in Deurne (toen nog het oude pand). En eerlijk gezegd wilde ze de auto eigenlijk niet verkopen aan mij. “Alain, bedenk dat er altijd meer gedaan moet worden dan je denkt en het zal ook wel even duren voordat ze klaar is.” Hahaha hoe gelijk hadden Tom en Mario.
Maar na maanden sleutelen, verrassingen, het nodige plaatwerk, en onderdelen vervangen en een nieuw jasje was ze dan eindelijk klaar. Even een spannend moment was de RDW, waar ze na een uitvoerig onderzoek en helemaal te zijn opgemeten in een keer werd goedgekeurd. Invoerrechten betalen en wachten op en kenteken
Mijn eerste Porsche, en wat een beest was ze. De uitlaten waren BRUUT, haar uiterlijk geweldig, alleen lag ze zo laag aan de grond dat ik nergens fatsoenlijk kon komen. Dus schokbrekers maximaal omhoog en zelfs dan was het eigenlijk nog TE …. Maar wat een zalige en geweldige auto. Heerlijk om in te rijden, geweldig geluid met optrekken. Fantastische wegligging. En ze viel echt op. Zelfs in Stuttgart werd ik meermaals aangesproken, dat dit wel een echt geweldige 996 was.
Op vakantie, auto vol met bagage voor twee personen en wat cadeau’s voor vrienden. Non-stop naar Denia, Spanje (1.800 km enkele rit) zonder problemen. En we reden niet echt langzaam of rustig. Ok, een dingetje ….even een tukkie onderweg doen was geen succes in de kuipstoelen. Die gingen alleen naar voor of naar achter en niets anders kon versteld worden. De grip op de bergwegen was geweldig. Al was niet iedereen daar echt blij mee….
Ik reed er eigenlijk wel dagelijks mee. En dat was werkelijk een waar genot. Weinig tot geen problemen. Heerlijk open rijden. Ja het dak ging veel en vaak open, ook als het niet zo zonnig was. Zelf met het gezin van 4 personen een ijsje gaan eten in een dorp verder was prima te doen.
Maar op heel veel speciale momenten was ze er ook bij, zoals mijn dochter naar haar schoolgala rijden. Tour en goede doel ritten. Of die langere autoreizen naar Spanje. Waar alleen al door het rijden in deze auto het vakantie gevoel al was begonnen. De ritten door de bergen voor het betere bochtenwerk.
In de zomer ‘s nachts samen openrijden onder een hemel vol sterren. Wat een heerlijke ervaringen. Ze was toch mijn “eerste Porsche liefde”
Toen kwam het moment dat ik een Porsche 996 Twin Turbo kreeg aangeboden voor een “vriendenprijs” en ik haar ook nog kon inruilen. En het feit dat ik het door het open rijden (ondanks windscherm) weer wat meer rug-en nek klachten kreeg, gaf mede de doorslag. Ja mijn Turbo is werkelijk top. Bloed en bloedsnel. Maar ik mis al die kleine zaken die mijn 996 cabrio zo speciaal maakten. Het speciale stuur, wielen, wegligging enz enz. Maar nog veel meer het gevoel dat ze extra speciaal was. Zij was die uitgekomen droom die je jarenlang had. Hoe vaak ik niet extra even ging kijken naar haar …. ja, ik kijk bij mijn turbo ook nog steeds, en bij het weglopen kijk ik altijd even achterom. Maar zij was toch bijzonder. Ik had die auto nooit mogen weg doen. Later heb ik gehoord dat ze nog even als vakantie-auto in Italië heeft gestaan. En uiteindelijk van alle speciale onderdelen en ziel is gestript en bij en handelaar te koop stond. Gelukkig blijven de mooie en fijne herinnering aan deze auto, maar ik mis haar wel.
OPROEP!!!
Wie vertelt haar/zijn verhaal !? Neem gerust vrijblijvend contact met ons op. Wij helpen je ook graag met jouw verhaal. info@vierenzestig.nl
