Als je mij vraagt wat de Porsche van mijn dromen is, zal ik je een antwoord schuldig moeten blijven. In mijn hoofd zit geen, tot op het detail uitgewerkt, beeld van mijn ideale Porsche.
Natuurlijk heb ik mijn voorkeuren, maar bij de zoektocht naar een “oudje”, struin ik niet dagelijks het internet af met een wensenlijstje in de hand. Ik ben te ongeduldig om te blijven speuren totdat ik een auto gevonden heb die alle hokjes aantikt. Jawel, ik weet hoe het moet, maar mij lukt het niet zo erg.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid om gewoon verliefd op een auto te worden en zijn onvolkomenheden voor lief te nemen. Die zijn immers, anders dan bij mensen, wel (makkelijk) aan te passen als dat echt nodig blijkt te zijn.
Zonder uitzondering is iedere Porsche, die ik tot op heden in bezit gehad heb, zonder daadwerkelijke zoektocht op mijn pad gekomen. Afgelopen april werd de laatste aan de collectie toegevoegd: een “splinternieuwe” 924 turbo uit 1981. Ik zag toevallig een advertentie op het internet met heel veel foto’s en een minimale hoeveelheid aan tekst. Uitgezonderd van “Nederlands geleverde auto” en “1e eigenaar” werd er verder geen essentiële informatie over de staat van de auto of het onderhoud gegeven. Niet echt een goede advertentie om kopers geïnteresseerd te krijgen zeg maar. Toch zag de auto er op de foto’s erg goed uit. Nu wil het toeval dat ik eind maart voor mijn werk op nog geen 5 autominuten van de locatie van de auto moest zijn (n.b. dat ligt op ruim 1,5 uur rijden van mijn huisadres af). Ik heb daarom toch de stoute schoenen aangetrokken en een afspraak gemaakt zodat ik de auto, tussen het werk door, kon gaan bekijken. Op de dag zelf aan manlief beloofd dat ik de auto alleen zou kopen als hij echt de moeite waard was. Zonder proefrit vooraf, en nog geen half uur na aankomst was de koop gesloten.
Idioot? Wellicht. Maar deze turbo was zo eerlijk, zo origineel en zo puur, dat ik niet anders kon dan hopeloos verliefd worden. Natuurlijk had ik hem wel eerst grondig bekeken en was de koop onder voorbehoud van een positieve proefrit. Hij heeft mij niet teleurgesteld.
De 924 turbo had nog geen 70k km (origineel!) gelopen. De eerste levering was bij PON in Leusden en hij is in 1982 mee geëmigreerd naar Zuid-Afrika en in 2000 per vliegtuig mee teruggekomen naar Nederland. Helaas is toen niet het oude kenteken teruggevraagd en bij navraag is het originele kenteken ook niet meer bij de RDW bekend.
Deze auto is gekoesterd, je kan dat aan alles zien. Het interieur is als nieuw, zelfs de afbeelding op de sigarettenaansteker is niet versleten. In het motorblok zijn de originele messing onderdelen nog mooi in oude messingkleur en zit alles nog daar waar het hoort. De oude stadslichten in de bumper hebben minimale steenslag en de auto is roestvrij. Ook staat hij nog voor 95% in zijn originele lak. Een klein deel van de flank is in Zuid-Afrika door een parkeer onhandigheid beschadigd geraakt en niet al te mooi hersteld. Dat is dus een project voor komende winter.
Nog geen drie weken na de aankoop vertrokken mijn zoons en ik, met deze auto in het gezelschap, richting de Mille Miglia in Italië. De eerste dag op de Autobahn was het best spannend hoe de auto zich zou houden, maar hij heeft de hele reis van ruim 3200 km glansrijk en zonder enig probleem doorstaan. Wat een heerlijke auto om op snelheid mee te rijden en het bochtenwerk is fantastisch. Van de dogleg was ik al fan, maar hij heeft zich ook echt bewezen. Dus wat er ook gebeurt, deze bronskleurige 924 turbo is een blijvertje en dat is echt pas de eerste keer dat ik dat over een auto zeg. Toch stiekem een onverwacht klein droomautootje.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het wensenlijstje qua Porsches leeg is, een 911 F-model coupe en een witte 997 GT2 staan daar ook nog op. Ik vrees echter, dat het bij die auto’s bij dromen blijft…
2 reacties
Mooi om je passie zo te kunnen neer schrijven, nog een paar van deze verhalen en je kan een eerste boek uitgeven Sylvia! Ik wil wel een getekend exemplaar!
Het is niet mijn ambitie om een boek te gaan schrijven, maar als het zover zou komen krijg je gegarandeerd een getekend exemplaar Frank. Voorlopig hou ik het echter bij het schrijven van columns.