Vanmorgen kwam in alle vroegte het nieuws van het overlijden van Walter Lechner, een van de succesvolste en markantste persoonlijkheden in de internationale Porsche-merkenracerij. De Oostenrijker, tientallen jaren lang zelf actief als coureur, was met zijn team Lechner Racing niet alleen succesvol in ondermeer de Duitse Carrera Cup en de Supercup, maar organiseerde ook de Porsche Carrera Cup Middle East. Lechner, die ernstig ziek was, maar tot op het laatst actief bleef, werd 71 jaar.
Walter Lechner werd in 1949 geboren in Wenen. Opgeleid in de horeca, inclusief het wereldberoemde Hotel Sacher in Wenen, nam hij op 25-jarige leeftijd deel aan een racecursus van de Jim Russell Racing Drivers’ School op de Salzburgring, waar hij het autosportvirus te pakken kreeg. Hij had duidelijk talent: drie jaar later, in 1978, won hij al de Europese titel in de Formule Ford en runde hij zijn eigen renstal, niet alleen voor zichzelf, maar nog voor vijf andere rijders. Hij groeide door naar de Formule Super Vee, waarin hij Duits en Europees kampioen werd. Van Jim Russell verwierf hij de licentie om in Oostenrijk racecursussen te organiseren, waarmee hij vele coureurs op het pad van de autosport bracht, inclusief de latere F1-rijders Roland Ratzenberger en Alex Wurz, alsmede Toto Wolff, die nu als teambaas bij Mercedes Formule 1-successen viert.
Na de formulewagens werden sportwagens de grote liefde van Walter Lechner: de Amerikaanse Can-Am-serie, de Interserie in Europa, zelfs met omgebouwde Formule 1-auto’s, want spatborden waren verplicht… Lechner reed ook een Porsche 962, waarmee hij zes jaar lang actief was, inclusief deelname bij de 24 Uur van Le Mans. Whiskymerk Jim Beam was jarenlang Lechners trouwe sponsor en ondersteunde ook zoon Robert, toen die medio jaren negentig in de Duitse en Britse Formule Ford de eerste schreden in de autosport zette.
Walter Lechner sr., want inmiddels was er ook een jongere zoon met dezelfde naam, stapte over naar de toerwagens, waarin hij met een Ford Escort in 1995 Oostenrijks kampioen werd. In 1996 beëindigde hij zijn actieve loopbaan, mede om meer tijd te hebben bij het begeleiden van zijn beide zoons. Lechner Racing maakte gaandeweg de overstap van de formulewagens naar de Porsches: in 2003 nam het team voor het eerst deel aan de Porsche Mobil 1 Supercup.
Ongekend succesverhaal
Dat werd het begin van een ongekend succesverhaal: Al in het derde volledige seizoen won de Oostenrijkse renstal met Alessandro Zampedri de titel. Meerdere rijderskampioenschappen volgden met drie titels op rij van René Rast in de jaren 2010 tot en met 2012, Sven Müller in 2016 en opnieuw drie keer op rij met Michael Ammermüller van 2017 tot en met 2019. Onder diverse benamingen (Walter Lechner Racing, Al Faisal Lechner Racing, Veltins Lechner Racing, VERVA Lechner Racing Team, Lechner Racing Middle East, Lechner MSG Racing Team en BWT Lechner Racing) won het team maar liefst elf keer de teamtitel.
René Rast, inmiddels ook drievoudig DTM-kampioen, koestert mooie herinneringen aan Walter Lechner, zo vertelt hij in gesprek met Vierenzestig.nl: “Ik wist dat Walter heel ziek was, dat het niet goed met hem ging, maar het ging dan uiteindelijk toch heel snel. Ik heb jarenlang voor hem geracet in de Supercup, heb heel veel aan hem te danken. Dat was een geweldige tijd! Hij fotografeerde elke ronde de monitoren om mij naderhand de sectortijden te laten zien, gaf altijd alles door wat hij gezien had, wat hem opgevallen was. Hij bleef me tot het laatst toe volgen, ook recent nog, in de DTM, hij belde altijd na een gewonnen race om me te feliciteren. Een echte racer, ook op hogere leeftijd nog ongelooflijk scherp, maar ook menselijk een grote persoonlijkheid. Ik ben erg dankbaar voor de mooie tijd die we samen hadden en zal altijd aan hem blijven denken!”
Ook de beide Nederlandse meervoudige Supercup-kampioenen Patrick Huisman en Jeroen Bleekemolen reden voor Lechner Racing. Beiden blikten voor Vierenzestig.nl terug op hun tijd met het Oostenrijkse team. “Ja, mooie herinneringen”, begint Patrick Huisman. “Ik heb in 2005 en 2006 in de Supercup voor hem gereden. Ik herinner me vooral van hem dat hij super-commercieel was. Hij was zeker de hardste onderhandelaar met wie ik in mijn hele carrière te maken heb gehad, maar ook wel de meest faire. Als we het eens waren, dan gaven we elkaar een hand en zo was het. Uiteindelijk was het bij hem ook wel de liefde voor de sport die de overhand had: hij koos liever voor mensen met talent dan voor iemand die misschien nog iets meer sponsorgeld meebracht. Eind 2005 ben ik tijdens de onderhandelingen voor het jaar erop bij hem weggelopen, omdat hij geen millimeter wilde opschuiven. Die ronde in het pokerspel verloor hij, want hij vond het niet leuk dat ik wegging! Ik ging toen naar Farnbacher, maar ja, die kreeg toen opeens allerlei narigheid in Amerika, dus dat verhaal was binnen een dag afgelopen en zo moest ik dus weer terug naar Lechner… We hebben wel een mooie tijd gehad. Als team hadden ze het ook heel goed voor elkaar: zelfs als we in Monaco moesten racen, gingen we meestal een dag ergens testen op een kartbaan of een rijvaardigheidscentrum. Dat had niks met racen te maken, alleen maar eerste- en tweede-versnellingsbochten, maar daarmee waren we wel goed voorbereid voor Monaco. Het is echt schrikken om te horen dat hij overleden is, een bijzondere man!”
Bleekemolen: “Een echte held, een legende!”
“Ik heb een aantal jaren voor hem gereden, maar natuurlijk ook tegen rijders uit zijn team”, zegt Bleekemolen. “Ik kende hem al van de verhalen van mijn vader, die in de jaren zeventig al tegen hem reed. In 1999 reed ik de Formule 3-Masters op Zandvoort in hetzelfde team als zijn zoon Robert, daar was hij toen ook al bij. Een mooie vent, altijd keihard aan het werk, een echte racer van de vorige generatie, zoals mijn vader, Franz Konrad, dat waren de mannen die in de dikke auto’s stapten, risico’s namen en alles zelf regelden. Het was altijd lachen toen ik bij hem reed, en als je zelf ouder wordt, dan ga je zo’n man ook meer waarderen. Ik heb ook zijn geschiedenis wel eens opgezocht. In het begin deed ik dat niet, toen was ik alleen druk met mijn eigen racen, maar als je iets verder kijkt, dan zie je dat zo’n man echt een held was, een legende, die heel veel gereden heeft. Dat waardeer ik zeer, mensen met zo’n historie in de sport. Het nieuws van zijn overlijden was echt schrikken, ook heel hard voor zijn jongens… Hij heeft een heel Porsche-imperium opgebouwd, mag je wel zeggen, met zijn teams, de Middle East Cup, echt een topvent!”
Jaap van Lagen reed ook een paar races in de Supercup voor Lechner Racing, maar leerde Walter Lechner vooral kennen door een andere activiteit van de Oostenrijker, namelijk de organisatie van de Porsche GT3 Cup Challenge Middle East, tegenwoordig Porsche Sprint Challenge Middle East, die Lechner sinds 2009 ieder jaar in het Europese winterseizoen doorvoert. “Ik heb Walter al leren kennen toen ik in 2003 Formule Volkswagen reed, daar had hij zijn eigen team”, vertelt Van Lagen. “Later kwamen we elkaar in de Porsche-racerij weer tegen. Ik heb het aan hem te danken dat ik vijf jaar op rij iedere winter zeven weken als coach actief heb kunnen zijn in de Porsche Carrera Cup Middle East. Dat is langer dan welke andere rijder dan ook, de meesten deden dat maar één of twee jaar, maar Walter vroeg mij ieder jaar weer terug. De manier waarop ik andere rijders begeleid beviel hem duidelijk goed. Dat is een heel mooie tijd geweest. Zeker in de beginjaren was het daar voor hem niet gemakkelijk, maar hij heeft er wel iets heel goeds neergezet en nu komen ook heel wat Europese rijders iedere winter naar het Midden-Oosten om daar, als het bij ons winter is, in de Porsches te racen. Ook dat is de verdienste van Walter Lechner.”
In 2019 werd Walter Lechner in Salzburg, vlakbij Faistenau, waar hij decennialang woonde en ook een skihut runde, voor zijn levenswerk geëerd met de in Oostenrijk zeer hoog aangeschreven Leonidas-sportprijs. Ook toen al was hij ziek, maar wilde dat voor de buitenwereld niet weten. Dat hield hij tot op het laatst vol, zodat het bericht van zijn overlijden vanmorgen voor velen zeer onverwacht kwam. Hij laat zijn echtgenote en zijn twee zoons Robert en Walter jr. na, die het levenswerk van hun vader in de autosport voortzetten. Dat Porsches daarbij een prominente rol spelen, mag duidelijk zijn.
