Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat de Porsche 911 uit 1964 voor mij de ultieme 911 is. De pure lijnen, de halve prototypes die het feitelijk nog waren en de zeldzaamheid maken zo’n auto voor mij zeer begeerlijk. Feitelijk probeer ik mijzelf hobbymatig toe te handelen/ruilen naar een van deze prachtige auto’s uit het eerste productiejaar van de 911. Ik werd gegrepen door de 1964-koorts nadat ik bijna drie jaar geleden een 911 kocht waar een motorblok uit 1964 in zat, compleet met Solexen, Pierburg pomp en de hele mikmak. Ik verkocht de motor snel omdat ik er flink winst op kon maken, maar nadat ik me had verdiept in de allereerste 232 Porsches uit 1964, groeide mijn interesse en ging ik op jacht naar een auto uit dat jaar. Ik vond en kocht nog twee motorblokken, maar de prijzen van complete auto’s stegen zo snel dat het al niet leuk meer was. De veiling van een auto voor 225.000 dollar zorgde er enkele jaren geleden voor dat ik afhaakte en ik verkocht de motoren door met een beetje winst.
Parijs
Maar nadat ik onlangs via Ralph Schreuder van Astara een Porsche 911 uit 1965 verkocht aan een Rus uit Moskou, begon ik toch stiekem weer te denken aan de mogelijkheid om zo’n auto op te snorren. Zeker nadat ik in Frankrijk weer stuitte op een motorblok uit 1964. De advertentie van een paar maanden geleden meldde dat het ging om een 2.0 S-motor uit 1968, maar ik zag aan de nummers al snel dat het om een echt 1964-blok ging. Voor de prijs maakte het weinig uit, want het blok moest 9.000 euro kosten en de IDS-carburateurs nog eens 3.000 euro. Ik belde met de Fransman en vroeg of het verder wel om een compleet blok ging. Ja, alles zou erbij zitten voor die 9 mille, afgezien van de carburateurs dus. Ik stapte onmiddellijk in de auto en reed op vrijdagmiddag naar het zuiden, dwars door de drukke spits, om uiteindelijk ergens ten zuiden van Parijs bij een boerderij te belanden.
232 Registry
Daar aangekomen zag ik al snel dat de motor niets meer was dan een kaal onderblok, zonder beplating, zonder koelvin et cetera. Ik vroeg vriendelijk waar de rest van de motor was, maar die was er niet. Leuk afspraken met die Fransen. Afijn, ik kon nog wat van de prijs af krijgen en laadde de motor in om me opnieuw in de Parijse spits te storten. Omdat mijn garagebox vol staat met bakken, motoren, uitlaten en stoelen, dumpte ik de motor bij mijn ouders tot hun grote genoegen. Toen ik wegliep zag ik nog net de eerste druppel olie op hun pas geverfde garagevloer druppelen. Eenmaal thuis mailde ik Bob Fleming, de voorzitter van het 232 Registry dat ik weer een motor had gevonden. Van alle voorgaande motoren uit 1964 die ik had gevonden, bleek de bijbehorende ‘matching’ auto niet meer te bestaan. Dat is niet vreemd, aangezien van de 232 auto’s ooit gebouwd er nog zo’n 60 bewaard zijn gebleven. Ditmaal had ik echter geluk. Want nadat Bob mij het chassisnummer had gegeven van de auto waarin deze motor thuishoorde, vond ik op internet bewijs dat deze auto in 1994 nog had meegedaan aan een rally.
Duitsland
Er stonden twee namen bij de auto van de toenmalige deelnemers aan de rally. Ik traceerde na een paar uur de contactgegevens van deze man en vroeg hem naar de auto van destijds. De auto stond ingeschreven als auto uit 1965, dus ik hield dat voor het gemak maar aan. “Die auto uit 1965?”, zei de Duitser. “Die heb ik niet meer. “Ik heb er een stuk of zes gehad, dus ik moet uitzoeken wat ik er destijds mee gedaan heb.” Maar hij belde en mailde nooit meer terug. Pas toen ik hem 500 euro bood wanneer hij me op het spoor van de auto zette en ik de auto zou kopen, werd hij weer wakker. “Ik denk dat ik weet wie ‘m heeft, maar hoeveel heb je ervoor over?”, vroeg de slimmerik, want hij moest hem wel een bod doen verdedigde hij zich. Ik gaf een richtprijs af met heel veel marge, aangezien hij en ik geen idee hebben in welke staat de auto zich bevindt. Vervolgens heb ik niets meer van hem gehoord.
Hawaii
Ondertussen las ik op het Early 911 S-forum (www.early911sregistry.com) een interessant bericht. Ene Larry op Hawaii had al 26 jaar een Porsche in zijn bezit, maar nu hij met pensioen ging, bekeek hij de auto nog eens goed om antwoord te krijgen of de auto het restaureren waard was. Hij tikt het chassisnummer in op Google en ontdekte dat hij de eigenaar was van de 14e Porsche 911 ooit gebouwd. De eerste 80 auto’s ongeveer waren namelijk 901-modellen. Ik mailde hem meteen om hem te feliciteren en zei dat hij contact moest opnemen met Bob Fleming van het 232 Registry en dat Bob hem kon vertellen wat hij het beste kon doen met zijn auto. Volgens Larry had Bob geantwoord dat de auto het restaureren waard was, maar dat de kosten enorm zouden zijn. De auto had bovendien een latere motor. “Maar”, zei Fleming volgens Larry. “Er zijn wel mensen met een 1964 motor voor wie de auto interessant kan zijn, bijvoorbeeld Erik Kouwenhoven.” Ik denk dat Bob me een beetje zielig begint te vinden vanwege het feit dat ik steeds motoren vind, maar geen complete auto.
Dromen
En zo kon het dus gebeuren dat ik op dit moment twee 1964-ijzers in het vuur heb. Een mogelijke ex-racewagen (daar lijkt het althans op) in Duitsland die de ‘matching numbers’ auto bij mijn motor is en een roestig Hawaiiaans hok van ene Larry die zelf niet weet of hij zijn auto nou zelf moet restaureren of verkopen. Ik heb geen idee van de prijzen die de eigenaren van deze auto vragen – mochten ze al bereid zijn tot verkoop. En ik besef me terdege dat er een kleine kans is dat ik een van beide auto’s naar me toe kan trekken, maar tot die tijd val ik iedere avond in slaap met de gelukzalige gedachte dat er een kleine kans bestaat dat het toch nog goed komt met mij en een Porsche 911 uit 1964. En dat is ook wat waard. Immers; de reis is vaak leuker dan het aankomen. Van mij mag de speurtocht dus nog wel even duren…
Eén reactie
hallo Erik,
al veel van u gelezen allemaal interessant maar als je de twee hete ijzers moet kunnen pakken laat me dan iets weten ik heb nl. ook alleen maar een motor zie http://www.artico.nl motor #900136
maar ik prijs me toch met de gelukkige
gr Erwin