De Porsche 911 als belegging

Techno Classica in Essen was smullen voor de liefhebbers van klassieke Porsches. Het leek wel of de andere merken louter als opvulling fungeerden, zoveel exemplaren uit Zuffenhausen waren er te bewonderen. De prijzen waren ook dit jaar flink gestegen. Opvallende nieuwkomer in de categorie van extreem dure klassiekers was dit jaar de vroege 911 uit 1964, 1965 en begin ’66, oftewel de auto’s die oorspronkelijk met Solexen zijn geleverd. Vooral de exemplaren uit 1964 en 1965 zijn populair omdat dit het laatste bouwjaar is dat toegang biedt tot allerlei internationaal aansprekende historische races en rally’s, variërend van de Targa Florio tot de Mille Miglia. De FIA knijpt bij sommige mindere evenementen nu weliswaar een oogje dicht voor auto’s uit latere bouwjaren die zijn opgebouwd volgens de specs uit 1965, maar ook aan die tijd komt ooit een einde. En dus is een 1965’er 911 ook de komende jaren ongetwijfeld een waardevaste investering.

OPC Classics

In Essen zagen we exact een jaar geleden een Polo rood exemplaar uit 1965, niet gerestaureerd en met een flinke hoeveelheid bobbels in de lak. Dat belooft vaak niet veel goed voor de dorpels, de deuren en de achterzitjes. Kortom; een auto die nog compleet gerestaureerd moet worden. De vraagprijs was 100.000 euro. Een beetje restauratie van een vroege 911 kost – wanneer je het compleet uitbesteedt – al gauw 80.000 euro, dus reken maar uit wat het eindresultaat gaat kosten. Dit jaar stond dezelfde auto er weer. In dezelfde staat. Vraagprijs: 149.000 euro. Zelfs de experts kunnen de recente prijsstijgingen nauwelijks geloven. Ik sprak onlangs Peter de Pous van OPC Classics in Oosterhout. Hij zag op Essen een gele auto uit 1965 en vroeg wat de auto moest kosten. “Ik verstond eerst 70.000 euro”, zei Peter tegen mij. “Ik dacht nog, ‘ik bied zestig en dan neem ik ‘m mee’. Maar ik had het niet goed verstaan, de auto kostte 170.000 euro. En twee uur later was ‘ie verkocht.”

‘Safe Haven’

De vraag is waar deze anticyclische beweging vandaan komt. Het lijkt wel alsof de prijzen van de klassieke 911 harder stijgen naarmate de economie minder goed draait. Een deel van de verklaring ligt in het feit dat beleggers hun vertrouwen in de euro en de banken hebben verloren. Liever spullen dan tegoeden of valuta die kwetsbaar zijn voor invloeden van buitenaf, lijken velen te denken en die gedachte is niet helemaal onlogisch. Immers; zelfs wanneer de euro omvalt, kun je voor je 911 ooit weer goed geld vangen, in wat voor valuta dan ook. Dat geldt zeker nu zelfs goud zijn reputatie als ‘Safe Haven’ lijkt te verliezen. In Duitsland schijnen financieel adviseurs hun klanten te adviseren om hun geld van de bank te halen en er klassieke auto’s voor te kopen.

Rusland en China

Dat is dan ook de reden dat een aantal verzamelaars soms tientallen klassieke Porsches hebben gestald. Ze staan onder een doek en worden hooguit af en toe gestart om de boel soepel te houden. Er zijn zelfs beleggers die in een klassiek autofonds beleggen, simpelweg omdat op dit moment klassieke auto’s een stuk beter renderen dan die paar procent rente op de bank. Een tweede, niet onbelangrijk aspect, is dat je met een klassieke 911 niet alleen je geld belegt, maar ook direct plezier hebt van je investering. Een andere factor is de mogelijk snelle ontsluiting van China voor klassiekers. Nu mogen geïmporteerde auto’s nog maar maximaal enkele jaren oud zijn, maar de kans is groot dat dit snel gaat veranderen. Ook de Russen kopen massaal klassieke Porsches op in Europa. Ter indicatie: ik heb vorige week zelf nog een Porsche 911 uit 1965 verkocht naar Moskou. Nu maar hopen dat de prijzen niet dusdanig hard blijven doorstijgen dat zelfs een 911T te kostbaar wordt om mee te rijden.