De speurtocht naar een 911 uit 1964 [deel 2]

Zoals ik in mijn vorige column schreef, heb ik in februari in Frankrijk een motorblok gevonden van een Porsche 911 uit 1964. Via Bob Fleming van het 232 Registry – dat wereldwijd alle hervonden 1964-auto’s registreert – ontdekte ik dat de matching numbers auto bij dit blok nog bestond. Althans: de auto had in de jaren negentig nog meegedaan aan een rally in Europa, maar deze zou inmiddels alsnog platgereden kunnen zijn. Ik besloot mijn speurtocht op internet te beginnen en begon met het intoetsen van het chassisnummer op Google in combinatie met ‘Porsche 911 1964’.

Racebedrijf

Op de eerste zes pagina’s stond niets waar ik iets aan had, maar op pagina zeven vond ik uiteindelijk toch waardevolle informatie, namelijk een startlijst van de Tour Auto in 1994 in Frankrijk met daarop vermeld het chassisnummer 300197. Alleen stond erbij dat de auto uit 1965 stamt, vandaar dat ‘ie niet eerder naar boven kwam. Er waren destijds twee rijders. Ik zocht op beide namen op Google in combinatie met het woord Porsche. Bij de eerste naam gebeurde er niets, maar bij de tweede kwam er een hoop naar boven. Het blijkt dat hij in Frankrijk een racebedrijf heeft dat het racen met klassieke auto’s faciliteert – ook veel 911-modellen.

Tipgeld

Al vrij snel kwam ik telefonisch met hem in contact en vroeg in mijn steenkolen-Frans of hij die en die auto uit 1965 kende. De man bromde. “Ik heb 15 van die oude 911-jes gehad en heb geen idee welke je bedoelt en wanneer en aan wie ik ‘m heb verkocht”, zei hij. Ik bood hem 500 euro als hij erin zou duiken, mij het telefoonnummer van de nieuwe eigenaar zou geven en ik de auto zou kopen. “Ik zal er over denken”, bromde hij en hing de telefoon op. Na een maand belde ik weer. Nee, hij had geen nieuws, was er nog niet aan toegekomen. Weer een maand later bleek hij nog steeds niet in actie te komen en dus verhoogde ik de premie. “500 euro sowieso en nog eens 500 als ik de auto daadwerkelijk koop”, zei ik. “Okee”, bromde hij in het Frans. “Ik zal kijken wat ik kan doen.” Maar weer gebeurde er niets.

Parijs

Ik wilde het hele 1964-avontuur bijna opgeven, toen op 27 mei – mijn verjaardag – er een mailtje binnenkwam met een foto van een rode 911 race-Porsche, een telefoonnummer en een vraagprijs voor de auto met chassisnummer 300197. De auto was dus niet alleen gevonden, maar ook te koop! Het ging om een auto zonder kenteken – maar mét carte grise en dus gemakkelijk te importeren en op kenteken te krijgen. Ik maakte een afspraak om te komen kijken in een voorstad van Parijs en al vrij snel was ik erover uit dat ik de auto meteen mee wilde nemen op een aanhanger. Ik vroeg mijn Porsche-vriend Harry Westendorp of hij mee wilde gaan naar Parijs om de auto te keuren en aldus reden we op zo’n beetje de enige echt hete dag van dit jaar richting Parijs.

Vlakke slotplaat

De auto was een plaatje. Okee, de kleur was Ferrari-rood en niet het donkerder ‘Ruby Red’ dat er eigenlijk op hoort en hij was nogal ‘rough’ vanwege zijn raceverleden, maar zo in het zonlicht was ik meteen verliefd. Bij het openen van de deur zag ik niet direct de kabel voor het openen van het tankklepje lopen – een typisch 1964-kenmerk – maar bij het openen van de achterklep zag ik wel meteen de vlakke slotplaat en toen wist ik genoeg. Harry constateerde geen zichtbare schade aan de auto en zag zelfs dat de originele bodem er nog in zat. Ik concentreerde me op 1964-kenmerken. Het chassisnummer klopte, evenals de kleurcode in de deur die begint met 64, maar ook de 2 cm in plaats van 1,2 cm hoge grille in de motorkap en de deuren met twee schroeven in de raamstijlen in plaats van drie waren nog aanwezig. De motor achterin stamt uit 1965, maar hij startte meteen. Kortom: alles zag er goed uit en dus bood ik 5000 euro minder dan de vraagprijs. Maar de Fransman – een aardige kerel overigens – was onvermurwbaar. “Ik heb nog twee belangstellenden, dus dit is de prijs”, zei hij. Ik keek hem vervolgens aan en zei: ‘Allez, donnez-moi quelque-chose’ wat zoiets betekent als: ‘kom op, je kunt toch wel iets doen met de verkoopprijs?’ Hij haalde vervolgens 2000 euro van de prijs af, ik gaf hem een hand en de deal werd bezegeld.

FIA-paspoort

De eigenaar vertelde dat hij de auto tien jaar geleden heeft gekocht van de kerel van het raceteam. Het was destijds een langeafstandsracer, waarmee in teamverband werd gereden, maar de nieuwe eigenaar besloot sprintraces te gaan doen. Hij deed dat niet onverdienstelijk, beurtelings met zijn zoon, maar niet zo lang geleden besloten de heren een snellere auto te kopen en de 2.0 racer kwam aan de kant te staan. De auto is voorzien van een heus FIA-paspoort en ook nog enkele Franse keuringspapieren. Ondertussen had Harry de 911 opgeladen en nog geen uur later reden we alweer Parijs uit. Ik was bang dat het noodlot me hard zou treffen door de aanhanger te laten kantelen na zoveel geluk, maar de auto arriveerde veilig en wel in Nederland, en sinds kort staat de auto naast zijn matching numbers motorblok in de garage. Voorlopig ga ik er eerst zo mee rijden, op 20 augustus wordt de auto gekeurd. Vorige week zondag was de auto al even te zien in Zandvoort op de stand van Dogleg Mechanics tijdens het Nationale Oldtimer Festival. Als ik tijd en geld heb, wordt de auto compleet in oude luister hersteld, maar gezien mijn belabberde financiële positie kan dat nog wel even duren…